Skopiuj link
Dopuszczalne tryby ustania stosunku pracy
W świetle aktualnie obowiązujących przepisów kodeksu pracy, zatrudnienie może zakończyć się w następującym czasie oraz trybach:
- w określonym terminie (z zachowaniem okresu wypowiedzenia, upływ okresu na jaki była zawarta umowa lub porozumienie stron z ustalonym terminem),
- ze skutkiem natychmiastowym (tzw. dyscyplinarka, porozumienie stron
z datą jego zawarcia).
Zarówno pracodawca, jak i pracownik mają prawo rozwiązać umowę. Pracodawca podlega jednak w tym zakresie ograniczeniom zarówno czasowym (zakaz wypowiadania umów w trakcie usprawiedliwionej absencji pracownika, okresy ochronne), jak i osobowym (np. rodzicielstwo).
W ramach każdego z trybów wymagane jest zachowanie formy pisemnej oświadczenia:
- wypowiedzenie / dyscyplinarka – zgodnie z art. 30 § 3 kodeksu pracy,
- porozumienie stron – na podstawie art. 77 § 2 kodeksu cywilnego
w związku z art. 300 kodeksu pracy.
Treść oświadczenia o rozwiązaniu umowy o pracę
Ze względu na fakt, iż ustawodawca przewiduje kilka trybów ustania stosunku pracy, treść poszczególnych oświadczeń będzie różna, zaś w przypadku wypowiedzenia dodatkowo będzie uzależniona od rodzaju umowy o pracę.
I tak w oświadczeniu o zamiarze wypowiedzenia powinny znaleźć się następujące informacje: identyfikacja stron stosunku pracy, wskazanie wypowiadanej umowy, długość okresu wypowiedzenia oraz jego upływ, pouczenie o przysługującym pracownikowi prawie odwołania do sądu pracy, a w przypadku umów zawartych na czas nieokreślony: dodatkowo przyczyna uzasadniająca wypowiedzenie lub rozwiązanie umowy.
Przy tzw. dyscyplinarce pracodawca jest zobowiązany:
- wskazać strony stosunku pracy,
- podać rozwiązywaną umowę,
- uzasadnić „dyscyplinarkę” poprzez wskazanie co najmniej jednej trzech okoliczności ujętych w art. 52 § 1 kodeksu pracy,
- pouczyć o przysługującym pracownikowi prawie odwołania do sądu pracy,
Treść porozumienia stron jest natomiast uzależniona od decyzji stron stosunku pracy. Z całą pewnością należy określić strony stosunku pracy, rozwiązywaną umowę, klauzulę „zgodnego oświadczenia woli rozwiązującego stosunek pracy” oraz termin ustania zatrudnienia.
Zdaniem Sądu Najwyższego…
W kwestii niejednoznacznego oświadczenia woli pracownika wypowiedział się Sąd Najwyższy w swoim orzeczeniu z 24.06.2015 r. (w sprawie III PK 139/14). Uznał w nim, iż „złożenie oświadczenia woli o rozwiązaniu umowy o pracę za wypowiedzeniem musi wyrażać stanowczą wolę zakończenia stosunku pracy z woli jednej strony (…) Z treści pisma pracownika, którego zamiarem jest wypowiedzenie umowy o pracę, powinna więc wynikać nie tylko niebudząca wątpliwości wola zakończenia stosunku pracy, ale także sposób i termin jego rozwiązania, tak aby bez żadnej czynności pracodawcy doszło do rozwiązania umowy (…) Pismo pracownika skierowane do pracodawcy, w którym nie został określony sposób i termin rozwiązania umowy o pracę, nie jest oświadczeniem o jej rozwiązaniu z zachowaniem okresu wypowiedzenia ani ofertą zawarcia porozumienia stron, lecz może być zakwalifikowane jedynie jako zaproszenie do rokowań w przedmiocie rozwiązania umowy o pracę”.
Odpowiedź
Pisma pracownika nie można potraktować jako wypowiedzenia. Powinien Pan zwrócić się do niego z wnioskiem o doprecyzowanie trybu ustania stosunku pracy. Dla celów dowodowych warto zachować formę pisemną.