Skopiuj link
Jak stanowi art. 12 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych za przychód ze stosunku pracy uważa się wszelkiego rodzaju wypłaty pieniężne oraz wartość pieniężną świadczeń w naturze bądź ich ekwiwalenty, bez względu na źródło finansowania tych wypłat i świadczeń.
W szczególności są to: wynagrodzenia zasadnicze, wynagrodzenia za godziny nadliczbowe, różnego rodzaju dodatki, nagrody, ekwiwalenty za niewykorzystany urlop i wszelkie inne kwoty niezależnie od tego, czy ich wysokość została z góry ustalona, a ponadto świadczenia pieniężne ponoszone za pracownika, jak również wartość innych nieodpłatnych świadczeń lub świadczeń częściowo odpłatnych.
Wolne od podatku dochodowego są świadczenia rzeczowe i ekwiwalenty za te świadczenia, przysługujące na podstawie przepisów o bezpieczeństwie i higienie pracy, jeżeli zasady ich przyznawania wynikają z odrębnych ustaw lub przepisów wykonawczych wydanych na podstawie tych ustaw (art. 21 ust. 1 pkt 11 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych).
Kodeks pracy nakłada na pracodawcę obowiązek zapewnienia pracownikowi środków ochrony indywidualnej oraz odzieży i obuwia roboczego. „Jeżeli pracodawca nie może zapewnić prania odzieży roboczej, czynności te mogą być wykonywane przez pracownika, pod warunkiem wypłacania przez pracodawcę ekwiwalentu pieniężnego w wysokości kosztów poniesionych przez pracownika.” (art. 2379 § 3 kodeksu pracy).
Wysokość ekwiwalentu za pranie odzieży może zostać ustalona na podstawie przedłożonych przez pracownika rachunków z pralni lub w oparciu o aktualne ceny rynkowe stosowane w pralniach. Może ona zostać ustalona również we wzajemnym porozumieniu pracodawcy i pracownika. Porozumienie to winno uwzględniać aktualne cen rynkowe zużytych przez pracownika na pranie: środka piorącego, wody oraz energii elektrycznej.
Przyjmuje się, iż ze zwolnienia z podatku dochodowego od osób fizycznych korzysta ekwiwalent w zakresie odpowiadającym faktycznie poniesionym przez pracownika kosztom prania odzieży roboczej. Wynika to z konstrukcji zastosowanej przez ustawodawcę w art. 2379 § 3 kodeksu pracy. Zwrócił na to uwagę Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy w interpretacji indywidualnej z dnia 7 lutego 2013 r., nr ITPB2/415-1014/12/MU. Stwierdził on, iż „stosownie do treści art. 12 ust. 1 ustawy, za przychody ze stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej oraz spółdzielczego stosunku pracy uważa się wszelkiego rodzaju wypłaty pieniężne oraz wartość pieniężną świadczeń w naturze bądź ich ekwiwalenty, bez względu na źródło finansowania tych wypłat i świadczeń, a w szczególności: wynagrodzenia zasadnicze, wynagrodzenia za godziny nadliczbowe, różnego rodzaju dodatki, nagrody, ekwiwalenty za niewykorzystany urlop i wszelkie inne kwoty niezależnie od tego, czy ich wysokość została z góry ustalona, a ponadto świadczenia pieniężne ponoszone za pracownika, jak również wartość innych nieodpłatnych świadczeń lub świadczeń częściowo odpłatnych.”.
Wobec powyższego warto zwrócić uwagę, że ekwiwalent za pranie odzieży roboczej wypłacany w formie stałego ryczałtu nie korzysta z przedmiotowego zwolnienia i tym samym podlega opodatkowaniu jako przychód ze stosunku pracy, o którym mowa w art. 12 ust. 1 ustawy. Dzieje się tak, gdyż jego wysokość nie stanowi równowartości faktycznie poniesionych przez pracownika kosztów. Zgodnie ze stanowiskiem Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie wyrażonym w interpretacji indywidualnej z dnia 10 października 2012 r., nr IPPB4/415-574/12-4/JK, „w przypadku, gdy ekwiwalent pieniężny za pranie odzieży roboczej zostanie przyznany pracownikowi na podstawie powołanych wyżej przepisów Kodeksu pracy, wówczas wartość tego ekwiwalentu podlega zwolnieniu z opodatkowania na mocy art. 21 ust. 1 pkt 11 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. (…) Biorąc pod uwagę literalne brzmienie wyżej powołanych przepisów, należy stwierdzić, iż "ekwiwalent za pranie odzieży roboczej", o którym mowa w stanie faktycznym, nie jest ekwiwalentem korzystającym ze zwolnienia od podatku, gdyż jego wysokość nie stanowi równowartości faktycznie poniesionych przez pracownika kosztów. Zatem wypłata pracownikom stałej ryczałtowej kwoty kosztów prania odzieży roboczej, podlega opodatkowaniu jako przychód ze stosunku pracy, o którym mowa w art. 12 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.”.
