Działalność nierejestrowana (nieewidencjonowana) to szczególna forma prowadzenia działalności zarobkowej na niewielką skalę. Nie jest ona kwalifikowana jako działalność gospodarcza i nie wymaga wpisu do właściwego rejestru. 

Jest ona przewidziana dla osób, których przychód należny nie przekracza w żadnym miesiącu 75% kwoty minimalnego wynagrodzenia, o którym mowa w ustawie z dnia 10 października 2002 r. o minimalnym wynagrodzeniu za pracę, i która w okresie ostatnich 60 miesięcy nie wykonywała działalności gospodarczej. W bieżącym roku limit przychodów z takiej działalności nie może przekroczyć 3 499,50 zł brutto. Po przekroczeniu wskazanej kwoty granicznej w danym miesiącu, działalność ta staje się działalnością gospodarczą począwszy od dnia, w którym nastąpiło przekroczenie limitu (art. 5 ust. 3 ustawy prawo przedsiębiorców). W takiej sytuacji należy złożyć wniosek o wpis do Centralnej Ewidencji i Informacji o Działalności Gospodarczej w ciągu 7 dni od dnia, w którym nastąpiło przekroczenie limitu.

Działalność nierejestrowana charakteryzuje się również odmiennym rozliczeniem podatkowym. Osoba, która zdecydowała się na taką formę działalności, nie odprowadza zaliczek na podatek dochodowy od osób fizycznych. Jest zobowiązana do dokonania rozliczenia dopiero w rocznym zeznaniu podatkowym (PIT-36). Jako przychód podatkowy z tej działalności wskazuje tylko kwoty zapłacone przez klientów za towar lub usługę. Ponadto w tej deklaracji może wykazać koszty poniesione w związku z działalnością (np. zakup surowców lub towarów handlowych). Pomniejszają one dochód podlegający opodatkowaniu, pod warunkiem, że zostały udokumentowane.