Umowa o pracę zawarta z własnym pracodawcą niemal zawsze stanowi obowiązkowy tytuł do ubezpieczeń społecznych. Ubezpieczenie chorobowe ma charakter dobrowolny. Ubezpieczony będący pracownikiem nabywa prawo do zasiłku z ubezpieczenia społecznego po 30 dniach podlegania ubezpieczeniu chorobowemu. Natomiast okres wyczekiwania w przypadku dobrowolnego tytułu do ubezpieczenia wynosi 90 dni.

Podstawę wymiaru zasiłku wypłacanego osobie zgłoszonej do ubezpieczenia chorobowego stanowi przychód będący podstawą wymiaru składek na ubezpieczenie chorobowe za okres 12 miesięcy poprzedzających miesiąc, w którym powstała niezdolność do pracy. Co do zasady, w razie zawarcia umowy zlecenia między stronami umowy o pracę lub faktycznego wykonywania pracy przez pracownika na podstawie umowy zlecenia na rzecz własnego pracodawcy, wynagrodzenie z tytułu umowy zlecenia dolicza się do przychodu z umowy o pracę.

Zgodnie z punktem 316 komentarza ZUS do ustawy zasiłkowej „do wynagrodzenia z tytułu umowy zlecenia lub innej umowy o świadczenie usług, do której zgodnie z Kodeksem cywilnym stosuje się przepisy dotyczące umowy zlecenia albo umowy o dzieło, z pracodawcą, z którym osoba wykonująca umowę pozostaje w stosunku pracy lub jeżeli w ramach takiej umowy wykonuje pracę na rzecz pracodawcy, z którym pozostaje w stosunku pracy, nie ma zastosowanie zasada podana w pkt. 315[1]. Wynagrodzenie z tego tytułu należy uwzględniać w podstawie wymiaru zasiłku w kwocie faktycznie wypłaconej, bez uzupełniania.”

Warto pamiętać, że w omawianych okolicznościach ubezpieczonemu przysługuje jedno świadczenie z ubezpieczenia społecznego, z tytułu pracowniczego.  

[1] 315. Składniki wynagrodzenia przysługujące w myśl umowy o pracę lub innego aktu nawiązującego stosunek pracy do określonego terminu, uwzględnia się przy ustalaniu podstawy wymiaru zasiłku chorobowego tylko za okres przypadający do tego terminu.