Pracodawca może przewidzieć w regulaminie pracy obowiązek noszenia ściśle określonego stroju. Może on dotyczyć całej załogi lub pracowników na określonych stanowiskach. Taka decyzja pracodawcy może być podyktowana zamiarem wywołania silnej identyfikacji pracowników z marką pracodawcy albo ujednolicenia ich wizerunku. 

W tym celu pracodawca może zadecydować o przekazaniu pracownikom ustalonych outfitów. Co do zasady ich wartość stanowi dla nich przychód ze stosunku pracy, ponieważ świadczenie to jest ściśle związane z wykonywaniem łączącej strony umowy o pracę. Z drugiej jednak strony ustawodawca przewidział zwolnienie od opodatkowania świadczenia w postaci przekazania ubioru służbowego w razie spełnienia określonych warunków.

Zwolnienie wynika z treści art. 21 ust. 1 pkt 10 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Zgodnie z treścią tego przepisu wolna od podatku dochodowego jest wartość ubioru służbowego (umundurowania) lub ekwiwalentu pieniężnego za ten ubiór, jeżeli jego używanie należy do obowiązków pracownika. Wyjątek od powszechnej zasady opodatkowania musi być interpretowany wąsko, a zatem ze zwolnienia korzysta wyłącznie używanie ubioru służbowego.

Aby odzież wykorzystywaną przez pracownika uznać za ubiór służbowy, powinny zostać spełnione dwa warunki:

1. noszenie konkretnie określonego w regulaminie pracy lub umowie o pracę ubioru jest obowiązkiem pracownika,

2. ubiór musi posiadać charakterystyczne cechy (np. określony fason, naszyte emblematy firmy), przez które traci przymiot odzieży o charakterze osobistym.

Z powyższego wynika, że przekazanie pracownikom jakiejkolwiek odzieży, której używanie należy do ich obowiązków, nie umożliwia skorzystania ze zwolnienia od opodatkowania. W konsekwencji wartość takiej odzieży powinna zostać doliczona do pozostałego przychodu pracownika i opodatkowana. Wyłącznie wartość odzieży spełniającej warunki odzieży służbowej korzysta ze zwolnienia od podatku dochodowego od osób fizycznych, jeśli ten jest w rzeczywistości wykorzystywany wyłącznie do celów „służbowych” i nie może być używany przez pracownika w okolicznościach prywatnych.