Wymiar oraz zasady omawianego zwolnienia od pracy określa rozporządzenie Ministra Pracy i Polityki Socjalnej z dnia 15 maja 1996 roku w sprawie sposobu usprawiedliwiania nieobecności w pracy oraz udzielania pracownikom zwolnień od pracy. Wymiar urlopu jest uzależniony od przyczyny uzasadniającej jego udzielenie. § 15 rozporządzenia wprost wskazuje sytuacje, w których pracownik może wystąpić z wnioskiem o udzielenie mu takiego urlopu. W razie:

• ślubu pracownika,
• urodzenia się jego dziecka,
• zgonu i pogrzebu małżonka pracownika lub jego dziecka, ojca, matki, ojczyma lub macochy.

– pracownik może skorzystać z 2 dni urlopu okolicznościowego, natomiast w razie:

• ślubu dziecka pracownika,
• zgonu i pogrzebu jego siostry, brata, teściowej, teścia, babki, dziadka, a także innej osoby pozostającej na utrzymaniu pracownika lub pod jego bezpośrednią opieką.

– pracownikowi przysługuje 1 dzień urlopu okolicznościowego.

Urlop okolicznościowy udzielany jest na wniosek pracownika. Powinien on obejmować wskazanie przyczyny uzasadniającej zwolnienie od pracy oraz termin, w którym pracownik chce z niego skorzystać. Pracownik powinien także wykazać zaistnienie okoliczności uzasadniającej udzielenie urlopu okolicznościowego. Zazwyczaj z powodów praktycznych będzie to jednak możliwe dopiero po terminie wykorzystania urlopu okolicznościowego. W związku z tym powszechnie akceptowaną praktyką jest zobowiązanie się przez pracownika względem pracodawcy do przedstawienia stosownego dokumentu w późniejszym terminie.

Zatem, jeżeli pracownik bierze ślub to przysługują mu 2 dni urlopu okolicznościowego, który udzielany jest obok urlopu wypoczynkowego. Tym samym jego udzielenie nie zmniejsza wymiaru przysługującego pracownikowi urlopu wypoczynkowego.