Czy w umowie o pracę można zastrzec zakaz jej wypowiedzenia?

Zgodnie z art. 32 kodeksu pracy (dalej: KP), każda ze stron może rozwiązać umowę o pracę za wypowiedzeniem. Wypowiedzenie umowy o pracę jest prawem, z którego strona stosunku pracy korzysta w zależności od potrzeb uzasadnionych reprezentowanym przez siebie interesem. Wyłączenie tego prawa może mieć miejsce wyłącznie w przypadkach wyraźnie określonych w przepisach prawa pracy.

Fakt ten nabiera szczególnego znaczenia w kontekście ostatniej zmiany przepisów kodeksu pracy, do jakiej doszło w dniu 22.02.2016 r. i uchyleniu w jej wyniku art. 33 KP, który zakładał, iż jedną z przesłanek warunkujących dopuszczalność wypowiedzenia umowy o pracę na czas określony jest zawarcie w jej treści klauzuli przewidującej możliwość zastosowania tego trybu rozwiązania umowy o pracę. Po uchyleniu art. 33 KP prawo wypowiedzenia umowy o pracę przez pracownika ma charakter bezwzględny i jako takie nie może być limitowane przez zapisy zawarte w umowie o pracę. Tego typu zapisy stałyby w sprzeczności z zasadą uprzywilejowania pracownika wyrażoną w art. 18 KP. Zgodnie z tym przepisem, postanowienia umów o pracę oraz innych aktów, na których podstawie powstaje stosunek pracy, nie mogą być mniej korzystne dla pracownika niż przepisy prawa pracy. Postanowienia wspomnianych umów i aktów, mniej korzystne dla pracownika niż przepisy prawa pracy są nieważne, a zamiast nich stosuje się odpowiednie przepisy prawa pracy.

Mając na uwadze powyższe, klauzulę, o której mowa w zapytaniu należałoby uznać za nieważną i pomimo jej zamieszczenia w umowie o pracę pracownik i tak mógłby skorzystać z możliwości rozwiązania tejże umowy za wypowiedzeniem.

Nic natomiast nie stoi na przeszkodzie, aby tego typu klauzula dotyczyła wyłącznie pracodawcy.