Stosunek pracy pracownicy, która jest w ciąży, podlega szczególnej ochronie. Pracodawca nie może rozwiązać z nią ani wypowiedzieć umowy o pracę. Ochrona ta obejmuje również umowy terminowe, choć nie wszystkie.

Zgodnie z art. 177 § 3 Kodeksu pracy przedłużeniu do dnia porodu ulega wyłącznie umowa o pracę zawarta na czas określony albo na okres próbny przekraczający jeden miesiąc, która uległaby rozwiązaniu po upływie trzeciego miesiąca ciąży.

Jak wyjaśnił Sąd Najwyższy w wyroku z dnia 5 grudnia 2002 roku, sygn. akt I PK 33/02, „upływ trzeciego miesiąca ciąży, o którym stanowi art. 177 § 3 k.p. [Kodeksu pracy], następuje z upływem trzech miesięcy księżycowych, które obejmują trzy 4-tygodniowe lub trzy 28-dniowe okresy trwania ciąży, liczone na podstawie odpowiedniego stosowania art. 112 k.c. w związku z art. 300 k.p., w sposób niesprzeczny z konstytucyjną zasadą ochrony macierzyństwa (art. 18 Konstytucji RP), a także zasadą prawa pracy wzmożonej ochrony pracy pracownic w okresie ciąży (wyrażoną w art. 177-189 k.p.)”. Przedłużenie do dnia porodu nie ma zastosowania do umowy na zastępstwo.

Strony stosunku pracy nie muszą podejmować żadnych działań, aby osiągnąć skutek przewidziany przez ustawodawcę w przywołanym powyżej przepisie. Przedłużenie umowy o pracę do dnia porodu następuje z mocy prawa, bez konieczności zawarcia aneksu do umowy o pracę ani dodatkowego porozumienia. Pracodawca powinien jednak potwierdzić pracownicy na piśmie przedłużenie umowy.

Ostatnim dniem trwania stosunku pracy przedłużonego na podstawie art. 177 § 3 kodeksu pracy jest dzień porodu. Okres przedłużenia nie jest wliczany do limitów dotyczących umów na czas określony i nie skutkuje ewentualnym przekształcaniem w umowę na czas nieokreślony (art. 25¹ § 4¹ Kodeksu pracy).