Treść świadectwa pracy została jednoznacznie określona w art. 97 § 2 k.p. oraz w § 2 rozporządzenia Ministra Rodziny, Pracy i Polityki Społecznej z dnia 30 grudnia 2016 r. w sprawie świadectwa pracy (Dz.U. z 2016 r., poz. 2292 z późn. zm.), zwanego dalej rozporządzeniem. Wskazane przepisy upoważniają pracodawcę do zamieszczenia w świadectwie pracy następujących informacji niezbędnych do ustalenia uprawnień ze stosunku pracy i uprawnień z ubezpieczeń społecznych:
- okresu lub okresów zatrudnienia;
- wymiaru czasu pracy pracownika w czasie trwania stosunku pracy;
- rodzaju wykonywanej pracy lub zajmowanych stanowisk lub pełnionych funkcji;
- trybu i podstawy prawnej rozwiązania lub podstawy prawnej wygaśnięcia stosunku pracy, a w przypadku rozwiązania umowy o pracę za wypowiedzeniem – strony stosunku pracy, która dokonała wypowiedzenia;
- okresu, za który pracownikowi przysługuje odszkodowanie w związku ze skróceniem okresu wypowiedzenia umowy o pracę na podstawie art. 361 § 1 k.p.;
- urlopu wypoczynkowego przysługującego pracownikowi w roku kalendarzowym, w którym ustał stosunek pracy i wykorzystanego
w tym roku; - wykorzystanego urlopu bezpłatnego i podstawy prawnej jego udzielenia;
- wykorzystanego urlopu ojcowskiego;
- wykorzystanego urlopu rodzicielskiego i podstawy prawnej jego udzielenia;
- wykorzystanego urlopu wychowawczego i podstawy prawnej jego udzielenia;
- okresu, w którym pracownik korzystał z ochrony stosunku pracy, o której mowa w art. 1868 § 1 pkt 2 k.p.;
- zwolnienia od pracy przewidzianego w art. 188 k.p., wykorzystanego w roku kalendarzowym, w którym ustał stosunek pracy;
- liczby dni, za które pracownik otrzymał wynagrodzenie, zgodnie z art. 92 k.p., w roku kalendarzowym, w którym ustał stosunek pracy;
- okresu odbytej czynnej służby wojskowej lub jej form zastępczych;
- okresu wykonywania pracy w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze;
- wykorzystanego dodatkowego urlopu albo innego uprawnienia lub świadczenia, przewidzianego przepisami prawa pracy;
- okresów nieskładkowych, przypadających w okresie zatrudnienia, którego dotyczy świadectwo pracy, uwzględnianych przy ustalaniu prawa do emerytury lub renty;
- zajęcia wynagrodzenia za pracę w myśl przepisów o postępowaniu egzekucyjnym;
- należności ze stosunku pracy uznanych i nie zaspokojonych przez pracodawcę do dnia ustania tego stosunku z powodu braku środków finansowych;
- informacji o wysokości i składnikach wynagrodzenia oraz o uzyskanych kwalifikacjach – na żądanie pracownika.
Załącznik do rozporządzenia stanowi pomocniczy wzór świadectwa pracy, obejmujący wszystkie w/w informacje.
Pracodawca nie może zamieścić w świadectwie pracy innych informacji niż wskazane powyżej. Nie upoważniają go do tego przepisy prawa. Brak jest zatem podstaw prawnych do ujawnienia w treści świadectwa pracy informacji o korzystaniu z urlopu okolicznościowego.
Nie można zakwalifikować urlopu okolicznościowego jako dodatkowego urlopu, o którym mowa w § 2 ust. 1 pkt 16 rozporządzenia. Pod pojęciem „dodatkowego urlopu” rozumieć należy dodatkowy urlop wypoczynkowy przysługujący pracownikowi na podstawie przepisów szczególnych, np. urlop przysługujący pracownikowi niepełnosprawnemu na podstawie art. 19 ustawy z dnia 27 sierpnia 1997 r. o rehabilitacji zawodowej i społecznej oraz zatrudnianiu osób niepełnosprawnych (t.j. Dz. U. z 2016 r., poz. 2046) lub pracownikom socjalnym na mocy art. 121 ust. 3 ustawy z dnia 12 marca 2004 r. o pomocy społecznej (t.j. Dz. U. z 2016 r., poz. 930).
Urlop okolicznościowy nie jest urlopem wypoczynkowym. Jest to zwolnienie od pracy, przysługujące pracownikowi w związku z zaistnieniem ważnych wydarzeń życiowych.