Pracownicy, jeśli znajdą się w trudnej sytuacji finansowej albo nagle będą potrzebowali większej kwoty pieniędzy, mogą zwrócić się do swojego pracodawcy o udzielenie pożyczki. Może być to najprostszy sposób uzyskania dodatkowych środków – mniej sformalizowany, a może nawet najtańszy. Pracodawca może bowiem udzielić pożyczki swojemu pracownikowi bez opodatkowania i dodatkowych kosztów albo z kosztami niższymi niż oferowane przez instytucje finansowe.

Przychodem ze stosunku pracy, w oparciu o art. 12 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, jest niemal każde przysporzenie uzyskane przez pracownika w związku ze stosunkiem prawnym (stosunkiem pracy), jaki łączy pracownika i pracodawcę. Na tej podstawie należy uznać, że sama wartość pożyczki nie jest przysporzeniem, bowiem kwota ta podlega zwrotowi pożyczkodawcy. Dopiero formą przysporzenia (wzbogacenia) będzie zaoszczędzenie wydatku w przypadku uzyskania pożyczki bez dodatkowych kosztów lub poniżej rynkowego opodatkowania

Jeśli pracodawca prowadzi działalność w zakresie udzielania pożyczek, to zarówno w przypadku braku oprocentowania, jak i oprocentowania poniżej oferowanego innym podmiotom niż pracownicy będzie rodziło u pracowników powstanie przychodu i konieczność jego opodatkowania. Wartość przychodu obejmie różnicę między kosztami i oprocentowaniem rynkowym, a faktycznie zaproponowanym pracownikowi. Jeżeli natomiast pracodawca nie prowadzi działalności gospodarczej w zakresie udzielania kredytów i pożyczek, a zasady udzielania pożyczek są jednolite dla wszystkich pracowników, to brak oprocentowania pożyczki, a także oprocentowanie pożyczki poniżej wysokości odsetek rynkowych, nie powoduje powstania po stronie pracownika przychodu ze stosunku pracy.