Ustawodawca przewidział, że dodatek za rozłąkę przysługuje obligatoryjnie żołnierzom zawodowym, funkcjonariuszom Służby Wywiadu Wojskowego, Kontrwywiadu Wojskowego i Agencji Bezpieczeństwa Wewnętrznego, urzędnikom państwowym oraz innym pracownikom zatrudnionym w zakładach pracy, w których obowiązek wypłaty dodatku za rozłąkę został wprowadzony w układzie zbiorowym pracy. Oczywiście dobrowolnie może go wypłacać każdy inny pracodawca.

Omawiane świadczenie korzysta ze zwolnienia z podatku dochodowego od osób fizycznych, ale tylko w szczególnych przypadkach. Zwolnienie to nie ma bowiem charakteru nieograniczonego.

Zgodnie z dyspozycją art. 21 ust. 1 pkt 18 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych: Wolny od podatku dochodowego jest dodatek za rozłąkę przysługujący na podstawie odrębnych ustaw, przepisów wykonawczych wydanych na podstawie tych ustaw lub układów zbiorowych pracy, do wysokości diet za czas podróży służbowej na obszarze kraju, określonych w przepisach w sprawie wysokości oraz warunków ustalania należności przysługujących pracownikowi zatrudnionemu w państwowej lub samorządowej jednostce sfery budżetowej z tytułu podróży służbowej na obszarze kraju.

Dodatek za rozłąkę jest zatem wolny od podatku dochodowego od osób fizycznych do wysokości diet za czas podróży służbowej na obszarze kraju, określonych w rozporządzeniu Ministra Pracy i Polityki Socjalnej z dnia z dnia 29 stycznia 2013 roku w sprawie należności przysługujących pracownikowi zatrudnionemu w państwowej lub samorządowej jednostce sfery budżetowej z tytułu podróży służbowej. Warto przypomnieć, że zgodnie z § 7 ust. 1 tego rozporządzenia wysokość diety w czasie podróży krajowej wynosi obecnie 38 zł.

W przypadku, gdy o wypłacie dodatku za rozłąkę postanowi pracodawca z własnej inicjatywy i nie będzie tego przewidywał układ zbiorowy pracy, to taki dodatek nie będzie korzystał ze zwolnienia od podatku dochodowego.