Pracodawca jest zobowiązany do sfinansowania zakupu okularów korekcyjnych lub soczewek kontaktowych, jeśli pracownik spędza co najmniej połowę swojego czasu pracy przed monitorem ekranowym. Warunkiem otrzymania środków od pracodawcy jest to, aby z badań okulistycznych w ramach profilaktycznej opieki zdrowotnej wynikała konieczność korzystania z korekcji wzroku.

W regulaminie pracy albo innym akcie wewnętrznym pracodawca może określić maksymalną kwotę, którą decyduje się zwrócić swoim pracownikom za zakupione przez nich soczewki kontaktowe (albo okulary), a także częstotliwość refundacji. Taki limit musi jednak odpowiadać kwocie, za którą możliwy jest zakup szkieł kontaktowych. Jeśli pracodawca wprowadzi takie limity kwotowe, to cena soczewek przewyższająca taką wartość nie zostanie zwrócona, a także – jeśli zostanie zwrócona – nie będzie korzystać ze zwolnienia od podatku. Jeżeli pracownik zdecyduje się na zakup okularów z własnej inicjatywy, bez skierowania od pracodawcy na profilaktyczne badania profilaktyczne i zaleceń lekarza medycyny pracy, to w takiej sytuacji pracodawca może zwrócić mu poniesione wydatki (z uwzględnieniem limitu kwotowego, który istnieje u pracodawcy), jednak nie ma takiego obowiązku. Należy zwrócić uwagę, że wtedy otrzymana kwota będzie stanowiła przychód pracownika, który podlega opodatkowaniu i oskładkowaniu.

Co do zasady, wszelkie świadczenia otrzymane przez pracownika od pracodawcy stanowią przychód ze stosunku pracy. W okolicznościach ściśle określonych w przepisach mogą one jednak korzystać ze zwolnienia od opodatkowania. Świadczenie obejmujące zwrot kosztów zakupu soczewek kontaktowych jest wolne od podatku dochodowego od osób fizycznych. Wynika to z treści art. 21 ust. 1 pkt 11 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, zgodnie z którym wolne od podatku dochodowego są świadczenia rzeczowe i ekwiwalenty za te świadczenia, przysługujące na podstawie przepisów o bezpieczeństwie i higienie pracy, jeżeli zasady ich przyznawania wynikają z odrębnych ustaw lub przepisów wykonawczych wydanych na podstawie tych ustaw. W przypadku, gdy lekarz medycyny pracy zalecił pracownikowi stosowanie soczewek kontaktowych to środki, które pracownik uzyska od pracodawcy na ich zakup, mieszczące się w ustalonym limicie korzystają ze zwolnienia od opodatkowania podatkiem dochodowym.

Wątpliwości rodzi określenie wysokości refundowanej kwoty w odniesieniu do soczewek kontaktowych ze względu na konieczność regularnego wymieniania soczewek (codziennie, co tydzień lub co dwa tygodnie, co miesiąc, itp.). Przyjmuje się, że zwracana pracownikowi kwota powinna umożliwiać zakup okularów albo soczewek kontaktowych. Brakuje jednak jednoznacznych wytycznych, które wskazywałyby, jak do tego zagadnienia powinien podejść pracodawca.