Rozwój pracownika i zdobywanie przez niego dodatkowej wiedzy wpływa na jakość wykonywanej przez niego pracy zawodowej. Dlatego też pracodawca może wspierać pracownika w nauce, ponieważ uzyskuje dzięki temu korzyść w postaci wyżej wykwalifikowanej załogi. Wsparcie może przybierać formę finansową. Pracodawca może opłacić wybrane przez pracownika studia podyplomowe.

Pracodawca może to zrobić na podstawie art. 103³ Kodeksu pracy. Zgodnie z tym przepisem pracodawca może przyznać pracownikowi dodatkowe świadczenia, w szczególności pokryć opłaty za kształcenie, przejazd, podręczniki i zakwaterowanie.

Nie ulega wątpliwości, że takie świadczenia mieszczą się w katalogu przychodu ze stosunku pracy. Podlegają jednak zwolnieniu od opodatkowania na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 90 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Zgodnie z treścią tego przepisu zwalnia z podatku dochodowego wartość świadczeń przyznanych zgodnie z odrębnymi przepisami przez pracodawcę na podnoszenie kwalifikacji zawodowych, z wyjątkiem wynagrodzeń otrzymywanych za czas zwolnienia z całości lub części dnia pracy oraz za czas urlopu szkoleniowego.

Przywołana wyżej regulacja mieści się w definicji przepisów odrębnych, które muszą stanowić podstawę przyznania świadczeń przez pracodawcę, aby zwolnienie od opodatkowania mogło być zastosowane. Z dyspozycji art. 21 ust. 1 pkt 90 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wynika, iż ze zwolnienia nie korzystają świadczenia otrzymywane tytułem wynagrodzenia za czas zwolnienia z całości lub części dnia pracy oraz za czas urlopu szkoleniowego. Zwolniona z podatku jest zatem wyłącznie wartość świadczeń, które zostały przyznane pracownikowi przez pracodawcę na podstawie art. 103³ Kodeksu pracy. Pracownik powinien również dysponować dokumentem potwierdzającym przyznanie tego świadczenia przez pracodawcę. Jeśli te warunki są spełnione, to wartość sfinansowania studiów podyplomowych dla pracowników korzysta ze zwolnienia z podatku dochodowego od osób fizycznych.