Wartość świadczeń finansowanych przez pracodawcę w związku z podnoszeniem przez pracownika kwalifikacji zawodowych stanowi przychód pracownika. Zwolniony jest on jednak z podatku dochodowego od osób fizycznych. Podstawię tego zwolnienia stanowi art. 21 ust. 1 pkt 90 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Zgodnie z jego treścią wolna od podatku dochodowego jest wartość świadczeń przyznanych zgodnie z odrębnymi przepisami przez pracodawcę na podnoszenie kwalifikacji zawodowych, z wyjątkiem wynagrodzeń otrzymywanych za czas zwolnienia z całości lub części dnia pracy oraz za czas urlopu szkoleniowego. Przepisy, o których mowa w przytoczonej normie, to przede wszystkim regulacja kodeksu pracy dotycząca podnoszenia kwalifikacji z inicjatywy lub za zgodą pracodawcy (art. 1031 – 1035 kodeksu pracy). Tym samym, jeżeli pracodawca przyzna pracownikowi dodatkowe świadczenia, w szczególności pokryje opłaty za kształcenie, to ich wartość korzysta ze zwolnienia od podatku dochodowego. Przy czym reguły te dotyczą sfinansowania pracownikom kosztów kształcenia, jak i dofinansowania kosztów kształcenia.
Z przywołanego przepisu wynika, że zwolnienie, o którym mowa powyżej, nie dotyczy świadczeń, które pracownik uzyskuje od pracodawcy na pokrycie kosztów swojego kształcenia, zainicjowanego z własnej woli. Wartość tych świadczeń będzie stanowić przychód pracownika ze stosunku pracy podlegający opodatkowaniu. W tym miejscu warto zwrócić uwagę, że ze zwolnienia korzystać będzie również świadczenie, w przypadku, gdy pracownik rozpoczął podnoszenie kwalifikacji zawodowych z własnej inicjatywy, a dopiero w późniejszym czasie pracodawca wyraził zgodę na naukę oraz udzielił mu pomocy finansowej. Jak wyjaśnił Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu w interpretacji indywidualnej z dnia 12 stycznia 2012 roku: „stwierdzić należy, że ponoszony przez pracodawcę koszt opłaty za studia, odbywane z inicjatywy pracownika (na które pracodawca wyraził zgodę) przy jednoczesnym związku zdobywanej wiedzy czy umiejętności z zakresem obowiązków pracownika (aktualnych jak również w przyszłości) korzysta ze zwolnienia od podatku na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 90 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. W konsekwencji pracodawca jako płatnik nie powinien odprowadzać zaliczki na podatek dochodowy.” (por. Interpretacja indywidualna Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu z dnia 12 stycznia 2012 roku, sygn. akt ILPB2/415-1007/11-3/AJ).