Oprócz wynagrodzenia pracownicy mogą otrzymywać od pracodawcy dodatkowe świadczenia, Wśród nich dużym zainteresowaniem cieszą się karty przedpłacone, a więc zasilone określoną kwotą karty, które mogą służyć jako środek płatniczy w określonych miejscach.
Karty przedpłacone mogą być sfinansowane ze środków Zakładowego Funduszu Świadczeń Socjalnych. W takim przypadku trzeba pamiętać, że ich wartość nie powinna być jednakowa dla wszystkich pracowników. Powinna być ona uzależniona od indywidualnej sytuacji socjalnej obdarowanego pracownika. Wynika to z art. 8 ust. 1 ustawy o zakładowym funduszu świadczeń socjalnych. Zgodnie z przywołaną normą przyznawanie ulgowych usług i świadczeń oraz wysokość dopłat z Funduszu uzależnia się od sytuacji życiowej, rodzinnej i materialnej osoby uprawnionej do korzystania z Funduszu.
Przyjmuje się, że karty przedpłacone mają taki sam charakter jak gotówkowa wypłata ze środków Zakładowego Funduszu Świadczeń Socjalnych. W konsekwencji, ich wartość podlega zwolnieniu z opodatkowania podatkiem dochodowym od osób fizycznych. Warunki skorzystania z ulgi w opłacaniu podatku są następujące (art. 21 ust. 1 pkt 67 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych):
- świadczenia muszą zostać w całości sfinansowane z Zakładowego Funduszu Świadczeń Socjalnych lub funduszy związków zawodowych oraz
- charakter przyznanych świadczeń musi być pieniężny lub rzeczowy (z wyjątkiem bonów, talonów i innych znaków uprawniających do ich wymiany na towary lub usługi) oraz
- wysokość świadczeń nie może przekraczać w roku podatkowym 1000 złotych.
Wszystkie powyższe warunki muszą być spełnione łącznie. Ponadto warto zwrócić uwagę, że ze zwolnienia z opodatkowania podatkiem dochodowym od osób fizycznych mogą skorzystać wyłącznie pracownicy w rozumieniu art. 12 ust. 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Zgodnie z tym przepisem za pracownika uważa się osobę pozostającą w stosunku służbowym, stosunku pracy, stosunku pracy nakładczej lub spółdzielczym stosunku pracy.
Jeżeli wartość świadczeń otrzymanych przez danego pracownika w danym roku podatkowym będzie przekraczać sumę korzystającą ze zwolnienia, a więc 1000 złotych, to od kwoty przewyższającej należy już pobierać zaliczkę na podatek dochodowy.