Skopiuj link
Pracodawca może zatem zmienić czasowo warunki pracy pracownika, nie zmieniając umowy w drodze wypowiedzenia zmieniającego czy też porozumienia stron, przy spełnieniu następujących przesłanek: uzasadnione potrzeby pracodawcy, powierzona praca musi być zgodna z kwalifikacjami pracownika, wynagrodzenie pracownika na powierzonym stanowisku nie może być niż wynagrodzenie, które posiadał na dotychczas zajmowanym stanowisku.
Powierzenie innej pracy niż wynikająca z umowy o pracę zawartej z pracownikiem nie może jednak przekroczyć 3 miesięcy w roku kalendarzowym.
W praktyce może być ono dokonane łącznie na 6 miesięcy, gdy powierzymy pracownikowi wykonywanie innej pracy w okresie X-XII danego roku kalendarzowego, a następnie w okresie I –III następnego roku kalendarzowego.
Zaznaczyć należy, że powierzenie pracownikowi innej pracy niż wynikająca z umowy o pracę w trybie art. 42 § 4 kodeksu pracy jest regulacją szczególną i nie może być interpretowana rozszerzająco. Oznacza to, że każde wyjście przez pracodawcę poza przesłanki ustawowe, tj. powierzenie pracownikowi w trybie art. 42 § 4 kodeksu pracy pracy niezgodnej z kwalifikacjami, albo na okres dłuższy niż 3 miesiące w roku kalendarzowym, czy też za wynagrodzeniem niższym, niż dotychczasowe wynagrodzenie pracownika, może spowodować odmowę wykonania polecenia przez pracownika.
Jeżeli skutkiem odmowy wykonania przez pracownika powierzonej niezgodnie z przepisami pracy będzie rozwiązanie z nim umowy na podstawie z art. 52 § 1 pkt 1 kodeksu pracy, sprawa może być przedmiotem postępowania sądowego.
W tym kontekście warto zwrócić uwagę na wyrok Sądu Najwyższego z dnia 18 listopada 1999r. (sygn. akt I PKN 370/99), w którym Sąd wskazał, że pracownik, który odmawia wykonania polecenia sprzecznego z art. 42 § 4 kodeksu pracy, nie uchybia obowiązkom pracowniczym, a umowa nie może być z nim rozwiązana na podstawie art. 52 § 1 pkt 1 kodeksu pracy.
