Pracodawca, który oczekuje od swoich pracowników określonego wyglądu i noszenia oznaczonych ubrań powinien zapewniać je na swój koszt. Akty wewnętrze precyzujące zasady ubioru powinny przewidywać również to, czy pracodawca przekazuje pracownikowi odzież i z jaką częstotliwością, czy zwraca pracownikowi środki, które ten przeznaczył na ich zakup.

Pracodawca może narzucić swoim pracownikom, którzy nie muszą stosować odzieży roboczej, noszenie szczegółowo określonego stroju podczas wykonywania przez nich obowiązków służbowych. Wewnętrzne regulacje określają zazwyczaj jego kolor, rodzaj, czy konkretny zestaw. Takie rozwiązania nie wynikają z przepisów prawa, ale wyłącznie z oczekiwań pracodawcy.

Jeżeli umowa o pracę, regulamin pracy lub inne akty wewnętrzne nakładają na pracownika konieczność stosowania ściśle określonego stroju podczas wykonywania obowiązków służbowych, a strój ten spełnia warunki odzieży służbowej/firmowej, to wartość takich ubrań nie podlega opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych jako przychód pracownika. Wynika to z art. 21 ust. 1 pkt 10 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Ustawodawca przewidział w tym przepisie, że wolna od podatku jest wartość ubioru służbowego (umundurowania) lub ekwiwalentu pieniężnego za ten ubiór, jeżeli jego używanie należy do obowiązków pracownika.