Pracodawca, który otrzyma od komornika lub innego organu egzekucyjnego zajęcie wynagrodzenia za pracę pracownika, nie może wypłacać takiemu pracownikowi zajętego wynagrodzenia. Jeśli wynagrodzenie należne pracownikowi przekracza kwotę wolną od potrąceń, to w granicach dopuszczalnych prawem pracodawca jest zobowiązany przekazywać zajętą część wynagrodzenia do organu egzekucyjnego.

Kodeks pracy przewiduje ochronę wynagrodzenia za pracę. Przejawia się ona w kwocie wolnej od potrąceń, granicach dokonywania potrąceń oraz szczegółowo określonych zasadach dokonywania potrąceń. Nie mogą być one dokonywane dowolnie przez pracodawcę. Zajęciu podlega wynagrodzenie należne pracownikowi, a więc już po potrąceniu składek na ubezpieczenia społeczne i zdrowotne oraz zaliczki na podatek dochodowy od osób fizycznych.

Obowiązki płatnika na gruncie podatku dochodowego pracodawca realizuje na podstawie art. 31 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Zgodnie z jego treścią dokonujący wypłat na rzecz pracowników są obowiązani jako płatnicy obliczać i pobierać w ciągu roku zaliczki na podatek dochodowy od osób, które uzyskują od nich przychody ze stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej lub spółdzielczego stosunku pracy, zasiłki pieniężne z ubezpieczenia społecznego wypłacane przez zakłady pracy, a w spółdzielniach pracy – wypłaty z tytułu udziału w nadwyżce bilansowej. Z tego przepisu wynika, że obowiązki płatnika nie są uzależnione od tego, na czyje konto zostaje dokonana wypłata wynagrodzenia. Płatnik musi wypełnić swoje obowiązki, a więc obliczyć i pobrać należną zaliczkę na podatek dochodowy, uwzględniając również należne pracownikowi koszty uzyskania przychodu, a dopiero na sam koniec potrącić zajętą część wynagrodzenia i przekazać ją do organu egzekucyjnego.