Z art. 12 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wynika, że przychód ze stosunku pracy to wszelkiego rodzaju wypłaty pieniężne oraz wartość pieniężna świadczeń w naturze bądź ich ekwiwalenty, bez względu na źródło finansowania tych wypłat i świadczeń, a w szczególności: wynagrodzenia zasadnicze, wynagrodzenia za godziny nadliczbowe, różnego rodzaju dodatki, nagrody, ekwiwalenty za niewykorzystany urlop i wszelkie inne kwoty niezależnie od tego, czy ich wysokość została z góry ustalona, a ponadto świadczenia pieniężne ponoszone za pracownika, jak również wartość innych nieodpłatnych świadczeń lub świadczeń częściowo odpłatnych. Katalog świadczeń stanowiących przychód ze stosunku pracy ma charakter przykładowy i otwarty.

Niewątpliwie w przywołanej wyżej definicji mieści się świadczenie w postaci nagrody przyznanej pracownikowi przez pracodawcę. Nie ma w tym przypadku znaczenia, czy nagroda będzie pieniężna, czy będzie miała charakter rzeczowy. Najistotniejszą przesłanką zakwalifikowania świadczenia jako przychodu ze stosunku pracy jest bowiem istnienie związku prawnego lub faktycznego pomiędzy tym świadczeniem a istniejącym stosunkiem pracy. Zatem wszelkie nagrody otrzymane przez pracownika od pracodawcy w związku z wiążącym strony stosunkiem prawnym stanowią przychód ze stosunku pracy. Wartość nagrody powinna zostać doliczona do przychodu pracownika i opodatkowana.

Wśród świadczeń zwolnionych z podatku dochodowego od osób fizycznych ustawodawca nie wymienił nagród dla pracowników stanowiących uznanie dla należytego wykonywania obowiązków pracowniczych oraz jego zaangażowania w funkcjonowanie zakładu pracy. Tym samym rzeczone świadczenie podlega opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych na takich samych zasadach jak wynagrodzenie za pracę.