Co ważne, przepis art. 39 kodeksu pracy statuuje zakaz wypowiadania umów o pracę w okresie ochronnym, jednak nie wprowadza zakazu ich rozwiązywania. Należy przyjąć, że zakaz wypowiadania obejmuje także wypowiedzenie zmieniające, ponieważ w sytuacji odmowy przyjęcia nowych warunków wypowiedzenie takie przekształca się w definitywne i skutkuje ustaniem zatrudnienia

Ustawodawca przewidział jednak pewne wyjątki od wskazanej wyżej zasady. Zostały one ujęte w przepisach kodeksu pracy: art. 43 kodeksu pracy oraz art. 241¹³ kodeksu pracy.

Z normy art. 43 pkt 1 kodeksu pracy wynika, iż pracodawca może wypowiedzieć warunki pracy lub płacy pracownikowi, o którym mowa w art. 39, jeżeli wypowiedzenie stało się konieczne ze względu na wprowadzenie nowych zasad wynagradzania dotyczących ogółu pracowników zatrudnionych u danego pracodawcy lub tej ich grupy, do której pracownik należy. W wyroku z dnia 28 kwietnia 2016 roku Sąd Najwyższy wyjaśnił, iż „przez "zasady wynagradzania" z art. 43 pkt 1 kodeksu pracy należy rozumieć wynikające z przepisów prawa pracy reguły określające wysokość oraz zasady przyznawania pracownikom stawek wynagrodzenia za pracę określonego rodzaju lub na określonym stanowisku, a także innych (dodatkowych) składników wynagrodzenia, jeżeli zostały one przewidziane z tytułu wykonywania określonej pracy (art. 78 § 2 kodeksu pracy). Przepis ten nie obejmuje "zasad przyznawania innych świadczeń związanych z pracą", w tym np. odpraw pieniężnych w związku z przejściem pracownika na emeryturę lub rentę. Art. 43 pkt 1 kodeksu pracy nie stanowi zatem podstawy do wypowiedzenia pracownikowi, o którym mowa w art. 39 kodeksu pracy, warunków pracy lub płacy w zakresie dotyczącym odprawy emerytalno-rentowej.” (por. wyrok Sądu Najwyższego z dnia 28 kwietnia 2016 roku, sygn. akt: I PK 127/15).

Aby pracodawca mógł wypowiedzieć pracownikowi w wieku ochronnym warunki pracy i płacy z uwagi na zmianę zasad wynagradzania, zmiana ta musi dotyczyć ogółu pracowników zatrudnionych u niego lub tej ich grupy, do której pracownik w wieku ochronnym należy (art. 43 pkt 1 kodeksu pracy).

Drugi z wyjątków z art. 43 kodeksu pracy ma zastosowanie w przypadku stwierdzenia orzeczeniem lekarskim utraty przez pracownika zdolności do wykonywania dotychczasowej pracy albo niezawinionej przez niego utraty uprawnień koniecznych do jej wykonywania (art. 43 pkt 2 kodeksu pracy). Tryb wydawania orzeczeń lekarskich o utracie przez pracownika zdolności do wykonywania dotychczasowej pracy określają przepisy rozporządzenia Ministra Zdrowia i Opieki Społecznej z 30 maja 1996 roku w sprawie przeprowadzania badań lekarskich pracowników, zakresu profilaktycznej opieki zdrowotnej nad pracownikami oraz orzeczeń lekarskich wydawanych do celów przewidzianych w kodeksie pracy.

Art. 241¹³ kodeksu pracy, odnosi się do sytuacji, w której zostają wprowadzone postanowienia układu zbiorowego pracy mniej korzystne dla pracowników. Dzieje się to na mocy wypowiedzenia dotychczasowych warunków pracy i płacy, do którego nie mają zastosowania przepisy ograniczające dopuszczalność wypowiadania warunków umowy lub innego aktu stanowiącego podstawę nawiązania stosunku pracy.