Czy można zaliczyć okres, w którym pracownik pracował za granicą do jego stażu pracy?

Zasady zaliczania do stażu pracy w Polsce okresów pracy za granicą zostały uregulowane w art. 86 ust. 1 ustawy z dnia 20 kwietnia 2004 r. o promocji zatrudnienia i instytucjach rynku. Przepis ten stanowi, iż udokumentowane okresy zatrudnienia, przebyte za granicą u pracodawcy zagranicznego, są zaliczane do okresów pracy w Rzeczypospolitej Polskiej w zakresie uprawnień pracowniczych.

Powyższa regulacja pozwala na zaliczenie do stażu pracy w Polsce pracy świadczonej za granicą na podstawie umowy o pracę, niezależnie od kraju, w którym pracownik wykonywał pracę. Tym samym, nie stanowi on podstawy do uwzględnienia okresów, w których pracownik prowadził za granicą własną działalność gospodarczą, czy wykonywał umowy cywilnoprawne. „Przepis art. 86 ust. 1 PromZatrU stwierdza jedynie możliwość zaliczenia udokumentowanych okresów zatrudnienia u pracodawcy zagranicznego do pracowniczego stażu pracy w Polsce. Ze sformułowania tego wynika, że osoba zatrudniona za granicą musi wykonywać osobiście pracę na podstawie stosunku pracy (indywidualnego stosunku pracy w rozumieniu przepisów wspólnotowych) w rozumieniu prawa kraju, w którym ta praca jest wykonywana. Należy uznać, że tożsamym okresem zatrudnienia u pracodawcy zagranicznego może być także pełnienie służby bądź wykonywanie pracy na podstawie stosunku służbowego w jednostkach publicznych za granicą (w urzędach państwowych, samorządowych lub innych, pełnienie funkcji w służbach mundurowych lub w wymiarze sprawiedliwości itp.).” (art. 86 ustawy o promocji zatrudnienia i instytucjach rynku pracy. Komentarz, red. Michał Culepa, Marek Rotkiewicz, Dorota Wołoszyn-Kądziołka)

Co do zasady podstawę zaliczenia okresu zatrudnienia u pracodawcy zagranicznego do stażu pracy w Polsce stanowi jego udokumentowanie przez pracownika. Przepisy nie wskazują jednak wprost, jakie dokumenty powinien przedstawić pracownik. Mogą być to zatem dowolne dokumenty, które będą świadczyć o tym, że praca była przez niego realnie wykonywana. „Dokument taki powinien zawierać co najmniej następujące dane:

1. oznaczenie pracodawcy wraz z adresem siedziby w danym państwie;
2. oznaczenie okresu zatrudnienia ze wskazaniem dat dziennych (np. od 1.2.2010 r. do 31.3.2012 r.); oznaczenie bez wskazania takich dat (np. sformułowanie „był zatrudniony w roku 2013” lub „w latach 1995–1997”) jest niekompletne i daje pracodawcy prawo domagania się dodatkowych dowodów precyzyjnie określających daty rozpoczęcia i zakończenia zatrudnienia;
3. oznaczenie wystawcy dokumentu (kto go sporządził).” (art. 86 ustawy o promocji zatrudnienia i instytucjach rynku pracy. Komentarz, red. Michał Culepa, Marek Rotkiewicz, Dorota Wołoszyn-Kądziołka)

Warto zwrócić uwagę, że ustawodawca nie przewidział bezwzględnego wymogu przedstawienia przez pracownika dokumentów potwierdzających jego okres zatrudnienia za granicą w języku polskim. Niezależnie od tego należy przyjąć, iż pracodawca może zażądać przedstawienia ich w języku polskim. To w interesie pracownika jest umożliwienie pracodawcy zapoznania się z treścią dokumentów, aby mogły one zostać uwzględnione. Pracownik, aby mógł skorzystać z uprawnień wynikających ze stażu pracy musi udowodnić i właściwie udokumentować okresy pracy za granicą.