Jednym z podstawowych praw pracownika jest prawo do odpoczynku. Jest ono realizowane poprzez przerwy w pracy oraz prawo do dobowego i tygodniowego wypoczynku. Przerwy w pracy mogą przysługiwać pracownikowi ze względu na jego szczególne przymioty osobiste albo ze względu na wymiar czasu pracy.

Pracownikowi, którego dobowy wymiar czasu pracy wynosi co najmniej 6 godzin, przysługuje przerwa w pracy trwająca co najmniej 15 minut. Ta przerwa, przewidziana przez ustawodawcę w art. 134 kodeksu pracy, jest wliczana do czasu pracy. Może z niej skorzystać każdy pracownik, którego dobowy wymiar czasu pracy przekracza 6 godzin. Nie mają znaczenia inne okoliczności.

Szczególny rodzaj przerwy został uregulowany w art. 187kodeksu pracy. Jest to przerwa na karmienie dziecka piersią. Długość przerwy zależy od liczby dzieci karmionych piersią. Jeżeli pracownica karmi piersią jedno dziecko, długość każdej przerwy wynosi pół godziny. Jeśli karmi piersią dwoje lub więcej dzieci, każda przerwa trwa 45 minut. Natomiast liczba przerw uzależniona jest od dobowego wymiaru czasu pracy. W sytuacji, gdy jest on krótszy niż 4 godziny, to przerwa na karmienie nie przysługuje. Jeżeli dobowy wymiar czasu pracy wynosi od 4 do 6 godzin, pracownica ma prawo do jednej przerwy, a gdy przekracza 6 godzin – pracownicy przysługują dwie przerwy.

Trzeba pamiętać, że przerwy na karmienie dziecka piersią wliczane są do czasu pracy i za czas ich trwania pracownica zachowuje prawo do wynagrodzenia. Wynika z tego, że korzystanie z takich przerw nie ma wpływu na dobowy wymiar czasu pracy i tym samym nie powoduje jego obniżenia.

Wobec tego, jeżeli dobowy wymiar czasu pracy pracownicy wynosi co najmniej 6 godzin, to może ona korzystać w ciągu dnia pracy zarówno z przerw na karmienie jak i z przerwy 15-minutowej.