„Ponoszone przez spółkę wydatki na zakup produktów do otwartego bufetu dla pracowników są przejawem i wyrazem starań spółki o stan zdrowia, kondycję fizyczną i psychiczną oraz samopoczucie jej pracowników, co z kolei w dalszej perspektywie przyczynia się do poprawy atmosfery pracy i w konsekwencji wiedzie do zwiększenia wydajności pracy. Zwiększenie wydajności pracy ma natomiast pozytywny wpływ na przychody spółki.” (interpretacji indywidualnej z dnia 17 sierpnia 2018 roku, sygn. 0112-KDIL3-1.4011.325.2018.1.AMN).

Aby ocenić, czy pracownikowi należy przypisać przychód ze stosunku pracy w związku z uzyskiwanym nieodpłatnym świadczeniem warto odwołać się do orzeczenia Trybunału Konstytucyjnego z 8 lipca 2014 roku. W wyroku wydanym w sprawie pod sygnaturą K 7/13 określone zostały przesłanki, które musza zostać spełnione łącznie, aby można mówić o przychodzie pracownika. Za przychód pracownika mogą zostać uznane takie świadczenia, które zostały spełnione za zgodą pracownika, w jego interesie i przyniosły mu korzyść w postaci powiększenia aktywów lub uniknięcia wydatku, który musiałby ponieść, a odniesiona wskutek tych świadczeń korzyść musi być wymierna i możliwa do przypisania indywidualnemu pracownikowi.

Niewątpliwie w omawianej sytuacji świadczenia są spełniane za zgodą pracownika, gdyż korzysta on z nich w pełni dobrowolnie. Co do oceny tego, w czyim interesie świadczenie jest spełniane trzeba odwołać się do indywidualnych okoliczności. Jak już zostało wspomniane wyżej, część pracodawców podejmuje decyzję w opisywanym zakresie w trosce o własne interesy. U innych pracodawców, takie działanie może zostać zakwalifikowane jako ukłon w kierunku pracownika, który w takiej sytuacji może zaoszczędzić własnych wydatków na posiłek lub jego część. Natomiast jednoznacznie można wskazać, że w analizowanych okolicznościach pracodawca nie może skutecznie ewidencjonować ani skontrolować ilości składników wykorzystywanych przez konkretnego pracownika (lub jest to bardzo trudne). To pracownik wybiera składniki, których chce użyć i dobiera ich ilość. W konsekwencji pracodawca nie ma możliwości przypisania wartości korzyści osiąganej indywidualnie przez pracownika. Zatem, podsumowując trzeba uznać, że w przypadku korzystania przez pracownika z kuchni wyposażonej i zaopatrzonej przez pracodawcę nie dochodzi do spełnienia wszystkich przesłanek, a tym samym po stronie pracownika nie powstanie przychód, który należałoby opodatkować.