Niektóre składniki wynagrodzenia przysługującego pracownikowi mogą być tak skonstruowane, że są wypłacane periodycznie – raz lub dwa razy w roku. Zasady ich wypłaty wynikają z obowiązującego w danym zakładzie pracy regulaminu wynagradzania. Przykładem takiego świadczenia może być premia roczna lub półroczna.

Wskazane premie są wypłacane w ściśle określonych terminach. Mogą być bowiem powiązane z ustaleniem dochodu pracodawcy w określonym czasie i tylko wtedy jest możliwe wyliczenie ich wysokości. Dlatego też nie da się ich wypłacić wcześniej. Wobec tego, nawet jeśli dojdzie do ustania zatrudnienia przed datą wypłaty premii, to nie będzie możliwe wypłacenie pracownikowi wszystkich należnych mu od pracodawcy świadczeń na dzień zakończenia stosunku pracy. Premia zostanie mu wypłacona już po ustaniu zatrudnienia. Jakie konsekwencje na gruncie prawa podatkowego wywoła takie świadczenie?

Zgodnie z art. 12 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, przychody ze stosunku pracy obejmują również świadczenia wypłacone po zakończeniu zatrudnienia, jeśli wynikają z wcześniejszego stosunku pracy. Wynika z tego, że jeśli pracownik otrzyma premię roczną (lub półroczną) po zakończeniu zatrudnienia, ale świadczenie to będzie związane z okresem zatrudnienia i wypłacone na podstawie regulaminu wynagradzania, to jego wartość powinna zostać potraktowana jako przychód pracownika ze stosunku pracy.

Płatnik składek ma w takiej sytuacji obowiązek prawidłowo naliczyć, pobrać i odprowadzić zaliczkę na podatek dochodowy od osób fizycznych z tytułu wypłaconego świadczenia. Nie ma znaczenia, że świadczenie trafia do byłego pracownika — istotna jest jego geneza i związek z czasem zatrudnienia.