Obowiązkiem pracownika jest stawienie się o czasie w wyznaczonym miejscu pracy. Pracownik musi samodzielnie dobrać właściwy środek transportu oraz czas niezbędny na pokonanie trasy z miejsca, w którym przebywa do miejsca pracy. Pracodawca nie ma obowiązku zapewnienia pracownikom dowozu do pracy.

Nic nie stoi na przeszkodzie, aby pracodawca podjął decyzję o przyznaniu pracownikom dodatkowych świadczeń w postaci zorganizowania transportu pracowników do miejsca pracy. Co do zasady jego wartość stanowi dla pracownika przychód ze stosunku pracy. Może on jednak korzystać ze zwolnienia z podatku dochodowego od osób fizycznych, jeśli zostaną spełnione ustawowe warunki.

W przypadku gdy dowóz pracowników do pracy odbywać się będzie z wykorzystaniem aut osobowych, to pracodawca powinien doliczyć wartość takiego świadczenia do pozostałego przychodu pracownika w danym miesiącu, a następnie obliczyć, pobrać i odprowadzić zaliczkę na podatek dochodowy od osób fizycznych. Wynika to a contrario z art. 21 ust. 1 pkt 14a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Zgodnie z jego treścią wolna od podatku jest wartość świadczenia otrzymanego przez pracownika z tytułu organizowanego przez pracodawcę dowozu pracowników autobusem w rozumieniu art. 2 pkt 41 ustawy z dnia 20 czerwca 1997 r. – Prawo o ruchu drogowym. Artykuł ten definiuje autobus jako pojazd samochodowy przeznaczony konstrukcyjnie do przewozu więcej niż 9 osób łącznie z kierowcą.

Z powyższego wynika, że omawiane świadczenie nie korzysta ze zwolnienia od opodatkowania. Jego wartość powinna zostać opodatkowana tak, jak wynagrodzenie za pracę. Dopiero w przypadku gdy pracownicy będą transportowani do pracy autobusem, to takie świadczenie będzie zwolnione z podatku dochodowego.