Ubezpieczonemu będącemu pracownikiem, który jest niezdolny do pracy z powodu choroby co do zasady przysługuje wynagrodzenie chorobowe, a następnie zasiłek chorobowy. W zależności od przebiegu choroby i w celu odzyskania zdolności do pracy ubezpieczony może przebywać w domu albo w szpitalu.

Wysokości zasiłku chorobowego jest uzależniona od przyczyny wywołującej niezdolność do pracy. Bez wpływu pozostaje miejsce, w którym przebywa ubezpieczony w trakcie rekonwalescencji. Takie zasady wynikają z art. 11 ust. 1 ustawy o świadczeniach pieniężnych z ubezpieczenia społecznego w razie choroby i macierzyństwa.

Miesięczny zasiłek chorobowy wynosi co do zasady 80% podstawy jego wymiaru. Zasiłek w wysokości 100% podstawy wymiaru przysługuje ubezpieczonemu, jeżeli niezdolność do pracy lub niemożność wykonywania pracy:

1. przypada w okresie ciąży;

2. powstała wskutek poddania się niezbędnym badaniom lekarskim przewidzianym dla kandydatów na dawców komórek, tkanek i narządów oraz zabiegowi pobrania komórek, tkanek i narządów;

3. powstała wskutek wypadku w drodze do pracy lub z pracy.

Również wtedy, gdy we wskazanych wyżej przypadkach ubezpieczony przebywa w szpitalu, to przysługuje mu zasiłek choroby w wysokości 100% podstawy wymiaru.