Pracownicy mobilni wykonują swoje obowiązki służbowe na pewnym obszarze, ciągle przemieszczając się po nim. Nie świadczą pracy w jednym miejscu, na przykład w siedzibie pracodawcy. W zakładzie pracy pojawiają się jedynie sporadycznie. Specyfika ich pracy związana jest z odmiennościami w zakresie ustalenia miejsca pracy oraz rozliczenia czasu pracy.

W odniesieniu do tej kategorii pracowników problematyczne może być prawidłowe określenie miejsca wykonywania przez nich pracy. Element ten stanowi istotną część umowy o pracę, co ustawodawca zastrzegł w art. 29 § 1 kodeksu pracy. Kwestia ta powinna zostać w miarę możliwości precyzyjnie ustalone. Typową cechą pracy pracownika mobilnego jest ciągłe przemieszczanie się na pewnym obszarze. „[…] miejsce świadczenia pracy pracownika mobilnego oznaczające pewien obszar jego aktywności zawodowej musi odzwierciedlać rzeczywisty stan rzeczy. Ma zatem być to obszar, w którym pracownicy mobilni będą na stałe zobowiązani do przemieszczania się, będą wykonywać przewozy na tym właśnie obszarze. Niezsynchronizowane z rodzajem pracy oznaczenie miejsca pracy może prowadzić do oceny, iż postanowienie dotyczące miejsca pracy jest nieważne z mocy art. 58 § 3 k.c. w zw. z art. 300 k.p.” (por. Uchwała Składu 7 Sędziów Sądu Najwyższego z dnia 19 listopada 2008 roku, II PZP 11/08).

Właściwe określenie miejsca wykonywania pracy w treści umowy o pracę ma istotne znaczenie z punktu widzenia identyfikowania podróży służbowych. Wypełnienie ustawowego obowiązku w sposób prawidłowy umożliwia wypełniania wszelkich obowiązków pracodawcy wobec pracownika przebywającego w podróży służbowej, w tym rozliczania kosztów przemieszczania się pracownika, diet, itp. W przypadku pracownika mobilnego odbywanie przez niego podróży nie oznacza, iż są to podróże służbowe, gdyż te mają charakter incydentalny, tymczasowy i krótkotrwały. Pracownik mobilny przemieszcza się natomiast, ponieważ jest to wpisane w zakres powierzonych mu zadań.