Podstawę wymiaru składek na ubezpieczenie społeczne pracownika stanowi wynagrodzenie brutto wraz z wszelkimi dodatkami uzyskane w danym miesiącu. Przepisy przewidują limit w opłacaniu takich składek. Roczna podstawa wymiaru składek na ubezpieczenia emerytalne i rentowe pracownika w danym roku kalendarzowym nie może być wyższa od kwoty odpowiadającej 30-krotności prognozowanego przeciętnego wynagrodzenia miesięcznego w gospodarce narodowej na dany rok kalendarzowy.
Podstawę wymiaru składek na ubezpieczenie społeczne stanowi przychód w rozumieniu przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych z tytułu zatrudnienia na podstawie stosunku pracy. Dla prawidłowego określenia, jakie składniki należy brać pod uwagę ustalając podstawę wymiaru składek, trzeba odwołać się do rozporządzenia Ministra Pracy i Polityki Socjalnej z dnia 18 grudnia 1998 roku w sprawie szczegółowych zasad ustalania podstawy wymiaru składek na ubezpieczenie emerytalne i rentowe.
Zgodnie z § 2 ust. 1 pkt 26 tego rozporządzenia podstawy wymiaru składek na ubezpieczenie emerytalne i rentowe nie stanowią korzyści materialne wynikające z układów zbiorowych pracy, regulaminów wynagradzania lub przepisów o wynagradzaniu, o ile polegają one na uprawnieniu do zakupu po cenach niższych niż detaliczne niektórych artykułów, produktów czy usług oraz na korzystaniu z bezpłatnych lub częściowo odpłatnych przejazdów środkami lokomocji (§ 2 ust. 1 pkt 26 rozporządzenia). Jeśli pracodawca pokrywa część wartości świadczenia, to tym samym pracownik otrzymuje je w cenie korzystniejszej niż mógłby uzyskać, gdyby sam chciał wykupić taki towar lub usługę.
Z powyższego wynika, że nawet jeśli pracownik uzyskuje przychód podatkowy z tytułu nieodpłatnego świadczenia, to nie w każdym przypadku będzie on uwzględniany w podstawie wymiaru składek na ubezpieczenie emerytalno-rentowe. Na przykład, jeśli pracownik może nabyć pakiet medyczny po cenie niższej niż rynkowa ze względu na to, że pracodawca pokrywa częściowo koszt takiego pakietu i wynika to z wewnętrznych dokumentów płacowych, to wartość sfinansowana przez pracodawcę nie stanowi podstawy wymiaru składki na ubezpieczenie. Oczywiście w tym celu muszą zostać spełnione wszystkie przesłanki określone przez ustawodawcę.