Wydanie świadectwa pracy powinno nastąpić w dniu, w którym następuje ustanie stosunku pracy, jeśli strony nie planują zawrzeć w ciągu 7 dni kolejnej umowy o pracę, do rąk pracownika lub osoby przez niego upoważnionej. Jeżeli z przyczyn obiektywnych wydanie świadectwa pracy pracownikowi albo osobie przez niego upoważnionej w tym terminie nie jest możliwe, pracodawca w ciągu 7 dni od dnia upływu tego terminu przesyła świadectwo pracy pracownikowi lub tej osobie za pośrednictwem operatora pocztowego albo doręcza je w inny sposób.

Niewydanie świadectwa pracy w terminie może stanowić dla pracownika podstawę do wystąpienia wobec pracodawcy z roszczeniem odszkodowawczym. Zgodnie z wyrokiem Sądu Najwyższego z dnia 10 listopada 1978 r. (I PRN 107/78) w świetle art. 99 § 2 kodeksu pracy odszkodowanie z powodu niewydania w terminie lub wydania niewłaściwego świadectwa pracy przysługuje pracownikowi tylko wówczas, gdy nie mógł on uzyskać z tego powodu nowej pracy, mimo podejmowanych w tym kierunku starań. Sąd we wskazanym wyroku podkreślił, że ciężar udowodnienia szkody spoczywa na pracowniku. Z powyższego należy zatem wywnioskować, że aby pracownik mógł skorzystać z omawianej regulacji muszą ziścić się następujące przesłanki:

1. pracodawca nie wydał pracownikowi w ustawowym terminie lub wydał niewłaściwe świadectwo pracy;

2. pracownik poniósł szkodę (uszczerbek w majątku) w związku z tym, że nie mógł podjąć nowego zatrudnienia lub skorzystać ze świadczeń dla bezrobotnych;

3. między nienależytym działaniem lub zaniechaniem pracodawcy, a szkodą pracownika istnieje związek przyczynowy.

Takie odszkodowanie przysługuje za czas pozostawania bez pracy z omawianego powodu, ale nie dłuższy niż 6 tygodni.

Inne konsekwencje niewydania pracownikowi świadectwa pracy ustawodawca określił w art. 282 § 1 pkt 3 kodeksu pracy. Zgodnie z treścią tego przepisu, kto wbrew obowiązkowi nie wydaje pracownikowi w terminie świadectwa pracy podlega karze grzywny od 1 000 do 30 000 zł. Dla bytu wykroczenia określonego w art. 282 § 1 pkt 3 kodeksu pracy nieistotne jest doznanie przez pracownika jakiejkolwiek szkody w związku z nieotrzymaniem świadectwa pracy. Wykroczeniem nie jest natomiast wydanie świadectwa pracy, którego treść nie odpowiada wymogom stawianym przez przepisy prawa, na przykład świadectwa pracy zawierającego informacje niezgodne ze stanem faktycznym lub też informacje, które nie powinny znajdować się w treści świadectwa pracy, jak chociażby negatywną opinię o przebiegu zatrudnienia pracownika. Takie działanie pracodawcy może wyrządzić pracownikowi szkodę, lecz jej naprawienie jest możliwe tylko poprzez wystąpienie przez pracownika z roszczeniem odszkodowawczym w oparciu o art. 99 § 1 i 2 kodeksu pracy, natomiast wyegzekwowanie przez pracownika świadectwa pracy o treści zgodnej ze stanem faktycznym i prawnym może nastąpić tylko przy zachowaniu procedury polegającej na wystąpieniu do pracodawcy z wnioskiem o sprostowanie świadectwa pracy, a w przypadku nieuwzględnienia wniosku pracownika przez pracodawcę wystąpienia do sądu pracy.