Pracownicy otrzymują od pracodawców telefony, komputery i inne urządzenia do wykonywania swoich obowiązków. Incydentalnie korzystają z nich również w prywatnych sprawach. Otrzymują w ten sposób świadczenie, które zazwyczaj jest dla nich bezpłatne.

Z ugruntowanego stanowiska Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej wynika, że wartość takiego świadczenia nie stanowi przychodu ze stosunku pracy, który należałoby opodatkować. Dzieje się tak, ponieważ obecnie, głównie ze względu na oferty operatorów, nie sposób określić wartości przychodu osiąganego przez pracownika w związku z prywatnym użytkiem sprzętu służbowego. W takiej sytuacji nie dochodzi do spełnienia przesłanek, o których mowa w orzeczeniu Trybunału Konstytucyjnego z dnia 8 lipca 2014 roku, sygn. K 7/13, czyli:

1. świadczenie zostało spełnione za zgodą pracownika (pracownik skorzystał z niego w pełni dobrowolnie),

2. świadczenie zostało spełnione w interesie pracownika, a nie w interesie pracodawcy i przyniosło pracownikowi korzyść w postaci powiększenia aktywów lub uniknięcia wydatku, który musiałby ponieść,

3. uzyskana przez pracownika korzyść jest wymierna i przypisana indywidualnemu pracownikowi (nie jest dostępna w sposób ogólny dla wszystkich podmiotów).

Opodatkowaniu może podlegać wyłącznie konkretne świadczenie, a nie potencjalna możliwość jego otrzymania. Jeśli nie da się ustalić wartości uzyskanego przysporzenia, to nie ma podstaw do jego opodatkowania. Na podstawie funkcjonujących obecnie umów z operatorami telekomunikacyjnymi niezwykle trudno jest pracodawcy wycenić wartość usług, z których pracownik korzysta do celów prywatnych. Przyjęcie określonego ryczałtu również nie jest rozwiązaniem sprawiedliwym, gdyż większość abonamentów przewiduje usługi bez limitów, co oznacza, że liczba połączeń i wiadomości nie wpływa na wysokość rachunków. „Z uwagi na brak określenia w umowie kosztu za minutę połączenia, wysłanie sms-a lub mms-a, ani za jednostkę transferu danych w opcji umówionego abonamentu (stała opłata), nie jest możliwe ustalenie (na podstawie bilingu) kosztów wykorzystania telefonu do celów prywatnych. Z kolei podzielenie ryczałtowej kwoty abonamentu przez ilość wykazanych w bilingu rozmów, sms-ów, mms-ów i jednostek transferu danych, prowadziłoby do nieuprawnionego różnicowania wartości tego samego świadczenia, bowiem w zależności od ilości przeprowadzonych rozmów, wysłanych sms-ów, mms-ów, wykorzystanych jednostek transferu danych wartość ta byłaby różna, podczas gdy ogólna kwota abonamentu jest taka sama” (interpretacja indywidualna z dnia 10 lutego 2020 roku, sygn. 0112-KDIL2-1.4011.91.2020.1.DJ). W omawianej sytuacji po stronie pracowników nie powstanie przychód, a płatnik nie będzie zobowiązany do naliczenia i pobrania podatku dochodowego od osób fizycznych.