Umowa o pracę na czas określony stanowi jeden z rodzajów umowy o pracę wymienionych w kodeksie pracy. Rządzące nią zasady zostały w ścisły sposób określone przez ustawodawcę. Taka umowa rozwiązuje się co do zasady z upływem okresu, na który została zawarta. Czas jej trwania lub dzień jej zakończenia powinien być oznaczony w jej treści.

Do wcześniejszego rozwiązania umowy o pracę na czas określony może dojść na podstawie:

• jednostronnej czynności prawnej dokonanej przez jedną z jej stron (wypowiedzenie lub rozwiązanie bez wypowiedzenia),
• dwustronnej czynności prawnej dokonanej przez obie strony stosunku pracy (porozumienie),
• wygaśnięcia w ściśle przewidzianych prawem okolicznościach (np. śmierć jednej ze stron, upływ 3-miesięcznego pobytu pracownika w areszcie tymczasowym).

Czynności prawne zmierzające do rozwiązania umowy o pracę (zarówno jednostronne, jak i dwustronne) powinny zostać dokonane na piśmie.  

Umowa o pracę na czas określony będzie trwać do wskazanego w jej treści terminu, o ile nie nastąpi żadne z wymienionych powyżej zdarzeń. W takim przypadku do jej rozwiązania dochodzi z mocy samego prawa i nie ma potrzeby składania jakichkolwiek oświadczeń przez strony stosunku pracy. Pracodawca nie jest również zobowiązany informować pracownika na piśmie o zbliżającym się ostatnim dniu obowiązywania terminowej umowy o pracę. Podobnie żaden z przepisów prawa pracy nie nakłada na pracodawcę obowiązku poinformowania pracownika o braku zamiaru przedłużenia obowiązywania kończącej się umowy o pracę, czy też obowiązku poinformowania pracownika o braku zamiaru zawarcia z nim kolejnej tego typu umowy. Jeśli dojdzie do ustania zatrudnienia, to pracodawca będzie miał obowiązek uczynić zadość obowiązkom związanym z zakończeniem stosunku pracy, jak na przykład wydać świadectwo pracy, czy wyrejestrować pracownika z ZUS.

Niezależnie od powyższego trzeba pamiętać, że może dojść do przekształcenia umowy o pracę na czas określony w umowę o pracę na czas nieokreślony. Stanie się tak, jeżeli okres zatrudnienia na podstawie umowy o pracę na czas określony jest dłuższy niż 33 miesiące, lub jeżeli liczba zawartych umów jest większa niż 3. Wtedy, zgodnie z art. 25¹ § 3 kodeksu pracy, uważa się, że pracownik, odpowiednio od dnia następującego po upływie 33 miesięcy lub od dnia zawarcia czwartej umowy o pracę na czas określony, jest zatrudniony na podstawie umowy o pracę na czas nieokreślony.