Na niektórych stanowiskach samochód służbowy jest podstawowym narzędziem pracy pracownika. W takiej sytuacji na ogół pracodawca może zdecydować o przekazaniu samochodu służbowego, który będzie wykorzystywany do wykonywania obowiązków pracowniczych, ale także używany w celach prywatnych.

Niewątpliwie korzystanie na własne potrzeby z samochodu służbowego stanowi dla pracownika dodatkowe świadczenie, będące przychodem ze stosunku pracy, podlegającym opodatkowaniu.

Na potrzeby rozliczania kosztów użytkowania i eksploatacji samochodu służbowego wartość świadczenia ustala się ryczałtowo. Oszacowanie realnej wartości przychodu uzyskiwanego przez pracownika jest wręcz niemożliwe. W konsekwencji, wysokość zryczałtowanej kwoty jest uzależniona od mocy silnika i wynosi:

• 250 zł – dla samochodów o mocy silnika do 60 kW (80 km), a także elektrycznych i napędzanych wodorem;
• 400 zł – dla wszystkich pozostałych samochodów.

Wskazana kwota nie ulega modyfikacjom w zależności chociażby od liczby przejechanych przez pracownika kilometrów w miesiącu.

W przypadku wykorzystywania samochodu służbowego do celów prywatnych przez część miesiąca wartość świadczenia ustala się za każdy dzień wykorzystywania samochodu do celów prywatnych w wysokości 1/30 kwot wskazanych wyżej (art. 12 ust. 2b ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych).

Jak wynika z art. 12 ust. 2c ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, jeżeli świadczenie przysługujące pracownikowi z tytułu wykorzystywania samochodu służbowego do celów prywatnych jest częściowo odpłatne, to przychodem pracownika jest różnica pomiędzy wartością określoną przez ustawodawcę i odpłatnością ponoszoną przez pracownika.