Ustawodawca nie zabrania ubezpieczonym – przyszłym matkom, podejmować zatrudnienie w trakcie ciąży. Tak stwierdził Sąd Okręgowy w Częstochowie w wyroku z dnia 19 stycznia 2024 roku, sygn. IV U 816/23. Kobieta, która wie, że jest w ciąży i w niedługim czasie stanie się niezdolna do pracy, może i tak podjąć zatrudnienie.

W przedmiotowej sprawie organ uznał, że ubezpieczona nie podlega obowiązkowym ubezpieczeniom społecznym z tytułu zawartej umowy o pracę, ponieważ umowa ta została zawarta jedynie w celu objęcia ubezpieczeniem, a w konsekwencji uzyskania również świadczenia pieniężnego.

ZUS w toku własnego postępowania ustalił, „że w jego ocenie nie doszło do faktycznego nawiązania stosunku pracy pomiędzy A. B. i A. S., a podpisanie przez nie umowy o pracę miało na celu jedynie uzyskanie dla pierwszej z nich tytułu podlegania ubezpieczeniom społecznym i w konsekwencji umożliwienie jej uzyskania świadczeń z tytułu choroby i macierzyństwa.” Ponadto ZUS wskazał, że nie było dostatecznych dowodów na faktyczne świadczenie pracy przez ubezpieczoną.

Sąd orzekający nie podzielił takiego stanowiska. Wskazał, że „co do zarzutu, że zawierając sporną umowę o pracę ubezpieczona wiedziała, że jest w ciąży i w niedługim czasie stanie się długotrwale niezdolna do pracy, to obowiązujące przepisy prawa nie zabraniają kobietom w ciąży podejmowania zatrudnienia”. Natomiast „co do krótkiego okresu jaki upłynął, od podjęcia pracy przez A. B. do momentu gdy stała się długotrwale niezdolna do pracy, to niezdolność do pracy jest okolicznością niezależną od pracownika i nie może wpływać na ocenę decyzji wcześniej przez niego podejmowanych”. (por. wyrok Sądu Okręgowego w Częstochowie z dnia 19 stycznia 2024 roku, sygn. IV U 816/23). Zdaniem Sądu nie było podstaw do przyjęcia, że umowa była zawarta jedynie dla pozoru. Świadczyć o tym mogą dowody na fakt wykonywania pracy przez pracownicę. Skoro umowa była wykonywana, to nie mogła być pozorna.  Ponadto treść umowy o pracę w żadnym zakresie nie była sprzeczna z obowiązującym prawem.