Przed rozpoczęciem pracy na określonym stanowisku pracownik musi przejść wstępne badania lekarskie. Później, w trakcie zatrudnienia, pracodawca kieruje go na badania okresowe. W każdym przypadku, w skierowaniach na te badania, wymienia się warunki pracy oraz czynniki szkodliwe i zagrożenia na danym stanowisku pracy. Pracodawca może dopuścić do pracy na określonym stanowisku tylko pracownika, który przedstawi orzeczenie lekarskie stwierdzające brak przeciwwskazań zdrowotnych do pracy.

Powyższe wynika z treści art. 229 § 4 kodeksu pracy. Pracodawca jest odpowiedzialny za stan bezpieczeństwa i higieny pracy w zakładzie pracy. Dopuszczenie do pracy pracownika, w stosunku, do którego lekarz medycyny pracy orzekł o istnieniu przeciwwskazań do pracy na zajmowanym stanowisku, skutkować może bowiem zwiększeniem zagrożenia dla życia i zdrowia tego pracownika oraz pozostałych pracowników, w szczególności zwiększeniem ryzyka wypadków przy pracy. Należy zatem uznać, że jeśli lekarz stwierdzi przeciwwskazania medyczne do wykonywania pracy na zajmowanym stanowisku, to pracodawca nie może go dalej na nim zatrudniać.

W takiej sytuacji pracodawca może przenieść pracownika na inne stanowisko, na którym będzie wykonywał pracę odpowiednią dla jego kwalifikacji. Co więcej, ustawodawca przewiduje przypadki, w których pracodawca ma taki obowiązek (np. art. 231 kodeksu pracy). Jeżeli powierzenie innej pracy nie jest możliwe albo pracodawca nie chce tego zrobić (o ile nie jest do tego zobowiązany), to może także rozwiązać z takim pracownikiem umowę o pracę za wypowiedzeniem. Dopuszczalne jest także zawarcie przez strony stosunku pracy porozumienia o rozwiązaniu umowy o pracę.