Każdy z pracowników ma inne potrzeby i nie sposób przewidzieć jakiego rodzaju prezent lub wsparcie będzie dla niego najbardziej przydatne. Dlatego też pracownicy chętnie korzystają z kart podarunkowych, gdyż dają im one możliwość swobodnego wyboru tego, na co zostaną one przeznaczone.

Karty podarunkowe (przedpłacone) stanowią swego rodzaju środek płatniczy w miejscach, w których mogą zostać zrealizowane. Są one zasilane określoną kwotą, często finansowaną ze środków Zakładowego Funduszu Świadczeń Socjalnych. W przypadku świadczeń finansowanych z ZFŚS trzeba pamiętać, że wartość kart podarunkowych nie powinna być taka sama dla wszystkich pracowników. Powinna być ona uzależniona od indywidualnej sytuacji socjalnej obdarowanego pracownika. Zgodnie bowiem z art. 8 ust. 1 ustawy o zakładowym funduszu świadczeń socjalnych przyznawanie ulgowych usług i świadczeń oraz wysokość dopłat z Funduszu uzależnia się od sytuacji życiowej, rodzinnej i materialnej osoby uprawnionej do korzystania z Funduszu. Nieprawidłowe jest zatem przekazywanie świadczeń o równej wartości wszystkim pracownikom.

„(…) karta przedpłacona stanowi świadczenie pieniężne. Jednocześnie, w odróżnieniu od bonu, talonu czy też innego znaku uprawniającego do wymiany na towary lub usługi, karta przedpłacona nie podlega wymianie (zwrotowi) w momencie otrzymania/zakupu towarów lub usług. Ponadto, posiadanie karty przedpłaconej nie obliguje do zakupu towarów lub usług za całą kwotę środków pieniężnych znajdujących się na karcie.” (interpretacja indywidualna Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu z dnia 8 października 2015 roku, sygn. ILPB1/4511-1-1019/15-2/PP). Wobec powyższego należy uznać, że karty przedpłacone mają taki sam charakter jak gotówkowa wypłata ze środków Zakładowego Funduszu Świadczeń Socjalnych. Tym samym ich wartość podlega zwolnieniu z opodatkowania podatkiem dochodowym od osób fizycznych. Warunki skorzystania z ulgi w opłacaniu podatku są następujące (art. 21 ust. 1 pkt 67 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych):

• świadczenia muszą zostać w całości sfinansowane z Zakładowego Funduszu Świadczeń Socjalnych lub funduszy związków zawodowych oraz
• charakter przyznanych świadczeń musi być pieniężny lub rzeczowy (z wyjątkiem bonów, talonów i innych znaków uprawniających do ich wymiany na towary lub usługi) oraz
• wysokość świadczeń nie może przekraczać w roku podatkowym 1000 złotych.

Wszystkie powyższe muszą być spełnione łącznie. Ponadto warto zwrócić uwagę, że ze zwolnienia z opodatkowania podatkiem dochodowym od osób fizycznych mogą skorzystać wyłącznie pracownicy w rozumieniu art. 12 ust. 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Zgodnie z tym przepisem za pracownika uważa się osobę pozostającą w stosunku służbowym, stosunku pracy, stosunku pracy nakładczej lub spółdzielczym stosunku pracy.

Jeszcze do końca 2023 roku świadczenia finansowane z ZFŚS korzystają ze zwolnienia, o ile ich łączna wartość w roku kalendarzowym nie przekracza 2 000 zł. Od początku 2024 roku nie będzie już obowiązywać regulacja szczególna wprowadzona na czas pandemii COVID-19 – limit zwolnienia będzie obowiązywał w kwocie wskazanej w art. 21 ust. 1 pkt 67 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, czyli 1 000 zł.