Pracownik może zwrócić się do pracodawcy z wnioskiem o zwolnienie go od pracy w celu załatwienia swoich spraw osobistych. Jeśli pracodawca go uwzględni to zazwyczaj będzie to skutkować koniecznością odpracowania czasu poświęconego na prywatne sprawy.

Jak wynika z art. 80 kodeksu pracy wynagrodzenie przysługuje za pracę wykonaną. Za czas niewykonywania pracy pracownik zachowuje prawo do wynagrodzenia tylko wówczas, gdy przepisy prawa pracy tak stanowią. W konsekwencji, jeśli strony stosunku pracy ustalą, że pracownik nie jest zobowiązany do odpracowania czasu, który poświęcił na załatwienie spraw osobistych to pracodawca będzie mógł pomniejszyć należne pracownikowi wynagrodzenie za ten czas. Nic nie stoi jednak na przeszkodzie, aby pracodawca zadeklarował wypłatę pracownikowi wynagrodzenia za czas zwolnienia, które zostało nieodpracowanie.

Zgodnie z art. 151 § 2¹ kodeksu pracy nie stanowi pracy w godzinach nadliczbowych czas odpracowania zwolnienia od pracy, udzielonego pracownikowi, na jego pisemny wniosek, w celu załatwienia spraw osobistych. Odpracowanie zwolnienia od pracy nie może naruszać prawa pracownika do odpoczynku. Z przepisów nie wynika, w jakim okresie to odpracowanie powinno nastąpić. Nie ulega jednak wątpliwości, że najbardziej pożądanym rozwiązaniem jest odpracowanie w tym samym okresie rozliczeniowym, w którym nastąpiło zwolnienie od pracy. Taka sytuacja pozostaje bez wpływu na należne pracownikowi wynagrodzenie.

Jeżeli natomiast pracownik w jednym miesiącu skorzysta ze zwolnienia na załatwienie spraw osobistych, a w kolejnym ten czas odpracuje, to takie zdarzenia będą miały wpływ na wysokość jego wynagrodzenia. W miesiącu zwolnienia od pracy powinno ono zostać obniżone o godziny brakujące do obowiązującego wymiaru czasu pracy, a w miesiącu odpracowania podwyższone o wynagrodzenie należne za odpracowane godziny.