Przepisy uzależniają długość okresu wypowiedzenia umowy o pracę od okresu zatrudnienia u danego pracodawcy, tj. zakładowego stażu pracy. Chodzi o czas przepracowany przez pracownika na podstawie umów o pracę u danego pracodawcy. Przy czym art. 36 § 1¹ kodeksu pracy zastrzega, iż do okresu zatrudnienia, od którego zależy długość okresu wypowiedzenia, wlicza się pracownikowi również okres zatrudnienia u poprzedniego pracodawcy, jeżeli zmiana pracodawcy nastąpiła na zasadach określonych w art. 23¹ kodeksu pracy, a także w innych przypadkach, gdy z mocy odrębnych przepisów nowy pracodawca jest następcą prawnym w stosunkach pracy nawiązanych przez pracodawcę poprzednio zatrudniającego tego pracownika.

Za szczególnie istotną w omawianym zakresie należy uznać uchwałę Sądu Najwyższego z dnia 15 stycznia 2003 roku, sygn. akt III PZP 20/02. W uchwale tej Sąd Najwyższy stanął na stanowisku, iż przy ustalaniu okresu wypowiedzenia umowy o pracę zawartej na czas nieokreślony należy uwzględniać wszystkie okresy zatrudnienia u tego samego (danego) pracodawcy.

Pogląd wyrażony we wskazanej uchwale odnieść należy również do stażu pracy, od którego zależy długość okresu wypowiedzenia umowy na czas określony. Sprzeczne z zasadami logiki byłoby kształtowanie na podstawie tego samego przepisu w różny sposób sytuacji prawnej pracowników zatrudnionych na czas nieokreślony oraz na czas określony. Stanowiłoby to również formę dyskryminacji. Oprócz czasu, na jaki została zawarta umowa, pomiędzy umowami na czas określony i na czas nieokreślony nie zachodzą bowiem inne różnice. „Zdaniem Sądu Najwyższego, wyrażonym w uzasadnieniu przytoczonej uchwały, „skoro wykładnia logiczno-językowa nie prowadzi do jednoznacznych rezultatów, a wykładnia historycznoprawna wskazuje jedynie na trwałą tendencję w ustawodawstwie do uzależnienia długości okresu wypowiedzenia od okresu zatrudnienia odnoszonego w pierwszym rzędzie do stażu pracy pracownika, należy odwołać się do wykładni funkcjonalnej i systemowej. […] W sytuacji, kiedy ustawodawca zdecydował o zróżnicowaniu długości okresu wypowiedzenia umowy o pracę zawartej na czas nieokreślony w zależności od okresu zatrudnienia pracownika u danego pracodawcy, to za wykładnią uwzględniającą w tym stażu jedynie zatrudnienie ostatnie, bezpośrednio poprzedzające wypowiedzenie umowy i nieuwzględnianiem okresów zatrudnienia wcześniejszego, musiałyby przemawiać jakieś istotne racje. Zdaniem Sądu Najwyższego takich istotnych racji brakuje”. Przyjęcie wykładni zawężającej pojęcie okresu zatrudnienia z art. 36 § 1 k.p. [kodeksu pracy] mogłoby „prowadzić do przerzucenia na pracownika ryzyka gospodarczego prowadzenia zakładu pracy, a więc do rezultatów sprzecznych z podstawowymi założeniami prawa pracy”. (M. Barański [w:] Kodeks pracy. Komentarz. Tom I. Art. 1-93, wyd. VI, red. K. W. Baran, Warszawa 2022).