Stosownie do dyspozycji art. 25¹ § 1 kodeksu pracy okres zatrudnienia na podstawie umowy o pracę na czas określony, a także łączny okres zatrudnienia na podstawie umów o pracę na czas określony zawieranych między tymi samymi stronami stosunku pracy, nie może przekraczać 33 miesięcy, a łączna liczba tych umów nie może przekraczać trzech.

Limity w zawieraniu umów na czas określony biegną niezależnie od siebie. Może zatem nastąpić wyczerpanie jednego z nich, mimo że drugi nadal trwa. Przykładowo pracownik i pracodawca zawarli umowę na czas określony – 48 miesięcy. Z upływem 33 miesiąca nastąpi wyczerpanie limitu czasu trwania umów na czas określone oraz powstaną związane z tym skutki prawne. Dla zaistnienia tych skutków nie ma znaczenia okoliczność, iż strony nie wyczerpały limitu liczby umów.

Co ważne, do limitów wlicza się wszystkie poprzednie okresy zatrudnienia między tymi samymi stronami stosunku pracy. Tym samym bez względu na upływ czasu, zawierając umowę o pracę z konkretnym pracownikiem, pracodawca powinien mieć na względzie wcześniej zawarte z nim umowy o pracę na czas określony, w szczególności ich liczbę oraz łączny czas trwania.

Zgodnie z art. 25¹ § 3 kodeksu pracy, w przypadku, gdy okres zatrudnienia na podstawie umowy o pracę na czas określony jest dłuższy niż 33 miesiące lub jeżeli liczba zawartych umów terminowych przekracza 3, umowa na czas określony ulega przekształceniu w umowę na czas nieokreślony. Przekształcenie następuje odpowiednio od dnia następującego po upływie okresu 33 miesięcy lub od dnia zawarcia czwartej umowy o pracę na czas określony. Przekształcenie następuje z mocy prawa. Jednakże pracodawca powinien potwierdzić pracownikowi na piśmie zmianę rodzaju łączącej strony umowy o pracę.

Skutek w postaci przekształcenia rodzaju umowy nie nastąpi, jeżeli umowa na czas określony została zawarta:

1. w celu zastępstwa pracownika w czasie jego usprawiedliwionej nieobecności w pracy,
2. w celu wykonywania pracy o charakterze dorywczym lub sezonowym,
3. w celu wykonywania pracy przez okres kadencji,
4. w przypadku gdy pracodawca wskaże obiektywne przyczyny leżące po jego stronie

– jeżeli ich zawarcie w danym przypadku służy zaspokojeniu rzeczywistego okresowego zapotrzebowania i jest niezbędne w tym zakresie w świetle wszystkich okoliczności zawarcia umowy. Właściwe okoliczności uzasadniające odstąpienie od limitów w zawieraniu umów na czas określony powinny zostać wskazane w treści umowy.