„Podanie o zapomogę powinno być udokumentowane aktualnymi dowodami, potwierdzającymi stan faktyczny. W przypadku braku należytego udokumentowania zdarzenia zapomoga stanowi przychód ze stosunku pracy i podlega opodatkowaniu wraz z innymi dochodami ze stosunku pracy na zasadach określonych w art. 12 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. W przypadku długotrwałej choroby fakt jej zaistnienia winien być udokumentowany np. zaświadczeniem lekarskim wystawionym przez lekarza specjalistę lub lekarza rodzinnego.” (Interpretacja indywidualna z dnia 28.04.2008 r., sygn. IPPB2/415-184/08-4/JS – Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie).
Trzeba pamiętać, że oprócz podstawowych zasad związanych z przyznawaniem świadczeń finansowanych ze środków ZFŚS (a więc świadczenia przyznanego w odpowiedzi na wniosek osoby uprawnionej, którego przydział jest poprzedzony weryfikacją sytuacji socjalnej) musimy spełnić przesłanki wynikające z ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.
Zwolnieniem od podatku dochodowego objęte są bowiem wyłącznie zapomogi otrzymywane w przypadku indywidualnych zdarzeń losowych, klęsk żywiołowych, długotrwałej choroby lub śmierci i to do wysokości 2 280 zł w roku podatkowym. Wynika z tego taki wniosek, że nie każda zapomoga może korzystać z przedstawionego powyżej przywileju np. zapomoga przyznana w związku z trudną sytuacją materialną nie będzie zwolniona z podatku dochodowego.
Zasady dokumentowania okoliczności uzasadniającej wniosek o przyznania zapomogi powinny być sprecyzowane w regulaminie wydatkowania środków zakładowego funduszu świadczeń socjalnych. Formułując w ten sposób jasne wymogi formalne unikniemy sporów z osobą ubiegającą się o przyznanie świadczenia, jak również stworzymy pewność i stabilność zajętego stanowiska od strony przepisów podatkowych.
Zapraszamy Państwa do zapoznania się z naszą aktualną propozycją szkoleniową.