Skopiuj link
Zgodnie z art. 128 § 3 pkt 1 Kodeksu pracy dla celów rozliczania czasu pracy przez dobę należy rozumieć 24 kolejne godziny, poczynając od godziny, w której pracownik rozpoczyna pracę zgodnie z obowiązującym go rozkładem czasu pracy. W opisanym stanie faktycznym pracownik rozpoczyna poszczególne doby (pracownicze) od poniedziałku do piątku o godzinie 22.00 (tak jak stanowi rozkład czasu pracy). Na wstępie należy uznać, że przyjście pracownika do pracy we wtorek o godzinie 22.00 było zgodne z prawem. Nastąpiło mianowicie poza rozkładem czasu pracy, w wyniku zaistnienia szczególnych okoliczności uzasadniających ponowne wezwanie pracownika do pracy. Niezgodne z prawem byłoby natomiast gdyby wynikało z obowiązującego pracownika harmonogramu czasu pracy.
Przyjście do pracy dwie godziny wcześniej we wtorek w wyniku wezwania przez pracodawcę, a następnie świadczenie pracy przez kolejnych 8 godzin zgodnie z rozkładem czasu pracy pracownika nie powoduje, że we wtorek o godzinie 20.00 następuje rozpoczęcie kolejnej doby pracowniczej. W takiej sytuacji skróceniu uległaby bowiem doba poniedziałkowa (które przecież trwa od 22.00 w poniedziałek do 22.00 we wtorek). Reasumując pracę pomiędzy 20.00 a 22.00 we wtorek należy zaliczyć do dobry pracowniczej, która rozpoczęła się w poniedziałek o godzinie 22.00. W konsekwencji pracownik nabywa prawo oprócz normalnego wynagrodzenia do dodatku w wysokości 50% stawki osobistego zaszeregowania, bowiem praca w godzinach nadliczbowych nie przypadała na porę nocną.
