Zgodnie z art. 1672 Kodeksu pracy pracodawca jest obowiązany udzielić na żądanie pracownika i w terminie przez niego wskazanym nie więcej niż 4 dni urlopu w każdym roku kalendarzowym. Przywołany przepis tworzy szczególne uprawnienie pracownika, przy którym skorzystanie przez pracownika z urlopu wypoczynkowego ma wymiar prawie bezwarunkowy. Co prawda w wyroku Sądu Najwyższego z 28.10.2009 II PK 123/09 uznano, że pracodawca może odmówić udzielenia takiego urlopu w wyniku zaistnienia szczególnych okoliczności, jednak uprawnienie pracodawcy dotyczy stanów bardzo szczególnych i wyjątkowych.
Pracodawcy wykorzystujący równoważne systemy czasu pracy dość często stosują dość dziwne „przeliczniki” dostosowujące uprawnienia pracownicze do specyfiki równoważnego czasu pracy. Najczęściej taka praktyka polega na tym, że zamiast 4 dni urlopu wypoczynkowego udzielanego pracownikowi na jego żądanie, przyznają pracownikowi takie uprawnienie do urlopu w wymiarze 32 godzin (4 dni x 8 godzin = 32 godziny). Taka praktyka nie znajduje jednak jakiegokolwiek uzasadnienia w przepisach prawa i jest błędna. Wyrazem wadliwości tej praktyki jest opinia Głównego Inspektoratu Pracy w sprawie zasady udzielania urlopu na żądanie pracownikowi zatrudnionemu w równoważnym systemie czasu pracy (nr rej. GPP-110-4560-38/09/PE/RP). W świetle wskazanego stanowiska „wymiar urlopu na żądanie określono poprzez przyznanie pracownikowi 4-krotnej możliwości powiadomienia o korzystaniu z tego prawa. Powyższe ma zastosowanie również do pracowników zatrudnionych w równoważnym systemie czasu pracy. Brak jest podstaw prawnych do obniżenia tym pracownikom wymiaru urlopu udzielanego na żądanie.”.
Zobacz szkolenia: