Skopiuj link
Art. 4 ust. 1 i 2 ustawy o zakładowym funduszu świadczeń socjalnych umożliwiają pracodawcy odstąpienie od tworzenia zakładowego funduszu świadczeń socjalnych, bądź np. zmniejszenie wysokości odpisu na fundusz. Wdrożenie wskazanych zmian powinno nastąpić poprzez nadanie odpowiedniego brzmienia układowi zbiorowemu pracy, bądź – jeśli pracodawca nie jest objęty układem zbiorowym pracy – postanowienia o takiej treści powinien zawierać regulamin wynagradzania. Wdrożenie wskazanych powyżej rozwiązań nie oznacza, że na pracodawcy przestają ciążyć obowiązki socjalne związane z prowadzoną dotychczas działalnością socjalną. W szczególności niewykorzystane dotychczas środki powinny zostać przeznaczone na zaspokojenie potrzeb socjalnych załogi na zasadach i w trybie dotychczas przyjętym w zakładzie. Pracodawca postąpiłby niezgodnie z prawem przeznaczając niewykorzystane środki funduszu na inne cele, które nie byłyby związane z działalnością socjalną.
Całkowite ustanie obowiązków socjalnych pracodawcy nastąpi dopiero z chwilą wdrożenia procedury zmierzającej do jego likwidacji. Nastąpi to bowiem dopiero z chwilą utraty statusu pracodawcy, tj. rozwiązania umów o pracę z wszystkim zatrudnianymi pracownikami. Z chwilą rozwiązania stosunku pracy z ostatnim pracownikiem na firmie przestają ciążyć wszelkie obowiązki związane z tworzeniem i administrowaniem funduszem socjalnym. Środki, które zostały dotychczas zgromadzone na rachunku zakładowego funduszu świadczeń socjalnych, a które nie zostały rozdysponowane wśród pracowników, stają się w takiej sytuacji ponownie środkami pracodawcy, który może decydować o ich wykorzystaniu w dowolny sposób.
Zobacz szkolenia:
