Zgodnie z art. 40 ustawy zasiłkowej, w razie zmiany wymiaru czasu pracy przed powstaniem niezdolności do pracy, podstawę wymiaru świadczeń chorobowych stanowi wynagrodzenie ustalone dla nowego wymiaru czasu pracy.
Jeśli zmiana ta nastąpi w miesiącach poprzedzających powstanie niezdolności do pracy, to podstawę wymiaru świadczenia stanowi przeciętne miesięczne wynagrodzenie wypłacone za pełne kalendarzowe miesiące ubezpieczenia przypadające po tej zmianie.
Jeśli zmiana nastąpi w miesiącu, w którym powstała niezdolność do pracy, to do obliczenia świadczenia przyjmuje się uzupełnione wynagrodzenie za ten miesiąc. Uzupełnienie wynagrodzenia polega na ustaleniu kwoty, jaką pracownik by uzyskał, gdyby przepracował w nowym wymiarze czasu pracy cały miesiąc.