Skopiuj link
Pamiętać należy, iż za osobę mającą miejsce zamieszkania w Polsce uważa się osobę, która posiada na terytorium RP centrum interesów osobistych lub gospodarczych (tzw. ośrodek interesów życiowych – miejsce, gdzie znajdują się członkowie jej najbliższej rodziny, z którym wiąże swoją przyszłość bądź w którym prowadzi stałą działalność) albo też pobyt osoby na terytorium RP jest dłuższy niż przez 183 dni w trakcie roku podatkowego. Podkreślenia wymaga, że warunek przebywania na terytorium Polski przez okres dłuższy niż 183 dni w roku podatkowym nie musi być spełniony wyłącznie poprzez pobyt nieprzerwany. Wskazany warunek może bowiem zostać spełniony też przez kilka pobytów, które będą podlegały połączeniu.
Podatnik, który posiada status rezydenta, podlega w Polsce opodatkowaniu od wszystkich osiągniętych dochodów, niezależnie od ich źródła. Zgodnie z dyspozycją w § 4 ust. 1 rozporządzenia z dnia 22 sierpnia 2005 r. w sprawie właściwości organów podatkowych (Dz. U. z 2005 r. Nr 165, poz. 1371 ze zmianami) właściwość miejscową organów podatkowych w sprawach opodatkowania podatkiem dochodowym od osób fizycznych ustala się według miejsca pobytu osoby fizycznej, jeżeli nie ma ona miejsca zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej.
Zatem zarówno zaliczki na podatek dochodowy w trakcie roku, jak i wszystkie informacje wystawiane przez płatnika powinny być przekazywane do urzędu skarbowego właściwego ze względu na miejsce zamieszkania pracownika.