Skopiuj link
W dotychczasowym stanie prawnym pracodawca może zawrzeć z pracownikiem dwie umowy na czas określony, po zakończeniu których, przy bezpośredniości zatrudnienia, powinien już zawrzeć z pracownikiem umowę na czas nieokreślony. Wskazana wyżej ustawa zmieniająca kodeks pracy wprowadza 2 limity dotyczące zatrudnienia w oparciu o umowę na czas określony:
- limit liczby umów o pracę na czas określony – dopuszczalne będzie zawarcie 3 umów na czas określony,
- limit długości okresu zatrudnienia na podstawie tego rodzaju umowy bądź umów – łączny okres zatrudnienia na podstawie umowy na czas określony nie będzie mógł przekroczyć 33 miesięcy.
Zgodnie bowiem z treścią art. 251 kodeksu pracy w brzmieniu nadanym ustawą zmieniającą Kodeks pracy okres zatrudnienia na podstawie umowy o pracę na czas określony, a także łączny okres zatrudnienia na podstawie umów o pracę na czas określony zawieranych między tymi samymi stronami stosunku pracy, nie może przekraczać 33 miesięcy, a łączna liczba tych umów nie może przekraczać trzech.
Z powyższego wynika zatem, że limity długości okresu zatrudniani oraz liczby umów o pracę tego rodzaju będzie trzeba monitorować równolegle. Oznacza to, że jeżeli pracodawca zawrze z pracownikiem 3 umowy na czas określony, każdą na okres 6 miesięcy, to pomimo tego, że nie wyczerpie łącznego okresu 33 miesięcy dopuszczalnego zatrudnienia na podstawie umowy bądź umów o pracę na czas określony, to wykorzysta w tej sytuacji limit 3 umów na czas określony, a zatem 4 umowa o pracę na czas określony będzie z mocy prawa umową o pracę na czas nieokreślony. Podkreślenia wymaga również, że umowa czy umowy na okres próbny nie będą wliczane, tak jak to ma miejsce w dotychczasowym stanie prawnym, do limitu maksymalnie 3 umów na czas określony oraz limitu określonego poprzez długość okresu zatrudnienia.