Zgodnie z art. 177 § 3 KP, umowa o pracę zawarta na czas określony lub na czas wykonania określonej pracy albo na okres próbny przekraczający jeden miesiąc, która uległaby rozwiązaniu po upływie trzeciego miesiąca ciąży, ulega przedłużeniu do dnia porodu.
W przedstawionej sytuacji, wymienione w przytoczonym przepisie umowy ulegają przedłużeniu do dnia porodu z mocy samego prawa. Skutek ten następuje niejako automatycznie, bez potrzeby składania jakichkolwiek oświadczeń woli przez strony umowy o pracę. Nie ma więc potrzeby zawierania aneksu wydłużającego okres obowiązywania danej umowy.
W praktyce wykształcił się jednak zwyczaj przekazywania pracownicy pisemnego zawiadomienia o wydłużeniu okresu obowiązywania umowy o pracę w trybie art. 177 § 3 KP. Kopię tego typu zawiadomienia przechowuje się w części B akt osobowych. Z uwagi na postulat transparentności w stosunkach pracy, przejawiający się w tym kontekście w informowaniu pracownika o przysługujących mu uprawnieniach, zwyczaj ten należy ocenić pozytywnie.
Również z mocy prawa dochodzi do rozwiązania przedłużonej w omawiany sposób umowy o pracę. Zdarzeniem, które powoduje ustanie stosunku pracy w analizowanej sytuacji jest poród. Dzień, w którym miało miejsce to zdarzenie jest ostatnim dniem obowiązywania przedmiotowej umowy o pracę. Innymi słowy, dzień porodu jest równocześnie dniem rozwiązania umowy o pracę. Nie ma przy tym znaczenia pora dnia, w której nastąpił poród.
W konsekwencji, data porodu powinna zostać wpisana do świadectwa pracy jako końcowy termin jej obowiązywania.