Skopiuj link
Zgodnie z art. 138 ust. 1 i 3 ustawy z 17 grudnia 1998 r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych (j.t.: Dz. U. z 2015 r., poz.748 ze zm.) osoba, która nienależnie pobrała świadczenia, jest obowiązana do ich zwrotu. Nienależnie pobrane świadczenie podlegające zwrotowi obejmuje kwotę „brutto”, czyli kwotę świadczenia faktycznie wypłaconego, zwiększoną o kwotę podatku dochodowego od osób fizycznych oraz o kwotę składki na ubezpieczenie zdrowotne. Świadczeniem w rozumieniu powołanych powyżej przepisów jest bowiem kwota emerytury bądź renty wyliczona na podstawie przepisów regulujących zasady ustalania wysokości świadczeń. Zaliczka na podatek dochodowy wliczana jest do dochodu emeryta lub rencisty i ostatecznie uwzględniona przy rocznym rozliczeniu podatkowym.
Zwrot na rzecz organu rentowego nienależnie pobranego świadczenia z ubezpieczenia społecznego w kwocie brutto powoduje, że po stronie ubezpieczonego powstaje możliwość ubiegania się o zwrot nadpłaconego podatku dochodowego od osób fizycznych, z którym to żądaniem ubezpieczony może wystąpić do właściwego urzędu skarbowego. Powyższe stanowisko potwierdził Sąd Najwyższy stwierdzając, że nienależnie pobrane świadczenie emerytalne podlega zwrotowi w kwocie "brutto" (wyrok z dnia 17 kwietnia 2009 r., I UK 333/08).
