Przedłużająca się absencja związana z chorobą pracownika nie gwarantuje nieograniczonej czasowo ochrony trwałości jego stosunku pracy. Na podstawie art. 53 § 1 pkt 1 kodeksu pracy (dalej: KP), pracodawca może rozwiązać umowę o pracę bez wypowiedzenia, jeżeli niezdolność pracownika do pracy spowodowana chorobą trwa:
a) dłużej niż 3 miesiące, gdy pracownik był zatrudniony u danego pracodawcy krócej niż 6 miesięcy,
b) dłużej niż łączny okres pobierania z tego tytułu wynagrodzenia i zasiłku oraz pobierania świadczenia rehabilitacyjnego przez pierwsze 3 miesiące, gdy pracownik był zatrudniony u danego pracodawcy co najmniej 6 miesięcy lub jeżeli niezdolność do pracy została spowodowana wypadkiem przy pracy albo chorobą zawodową.
Jak z powyższego wynika, przepis ten przewiduje dwa różnej długości okresy chroniące pracownika przed zwolnieniem w omawianym trybie. Są one uzależnione od łącznego okresu zatrudnienia u danego pracodawcy, czyli od tzw. zakładowego stażu pracy. Na poczet tego stażu wliczamy wszystkie zawarte pomiędzy tymi samymi stronami umowy o pracę, niezależnie od ich rodzaju oraz występujących pomiędzy nimi przerw.
Pracownicy posiadający zakładowy staż pracy krótszy niż 6 miesięcy korzystają z 3-miesięcznego okresu ochronnego (art. 53 § 1 pkt 1a KP). Zgodnie z poglądem utrwalonym w orzecznictwie, do krótszego niż 6 miesięcy okresu zatrudnienia u danego pracodawcy, od którego art. 53 § 1 pkt 1a KP uzależnia możliwość rozwiązania z pracownikiem umowy o pracę bez wypowiedzenia z powodu niezdolności do pracy wskutek choroby, trwającej dłużej niż 3 miesiące, nie dolicza się okresu tej niezdolności (zob. wyrok Sądu Najwyższego z dnia 21.07.1999 r., I PKN 161/99, OSNAPiUS 2000/19/717). Pracownicy należący do tej grupy będą korzystać z dłuższego okresu ochronnego wskazanego w art. 53 § 1 pkt 1b KP wyłącznie w sytuacji, gdy ich niezdolność do pracy zostanie spowodowana wypadkiem przy pracy albo chorobą zawodową.
Natomiast pracownicy posiadający staż pracy dłuższy niż 6 miesięcy zawsze korzystają z dłuższego okresu ochronnego wskazanego w art. 53 § 1 pkt 1 lit. b KP. Do tej grupy należy także pracownik, o którym mowa w zapytaniu. Na poczet jego zakładowego stażu pracy wliczamy bowiem nie tylko okres obowiązywania aktualnej umowy o pracę, ale również i okres obowiązywania poprzedniej umowy, która trwała od 1.01. do 31.12.2014 r.
W konsekwencji tego faktu, okres ochronny omawianego pracownika przed zwolnieniem w trybie art. 53 § 1 pkt 1 KP trwał będzie przez cały czas pobierania wynagrodzenia z tytułu niezdolności do pracy spowodowanej chorobą i zasiłku chorobowego (co do zasady: 182 dni) oraz przez pierwsze 3 miesiące pobierania świadczenia rehabilitacyjnego.