Skopiuj link
Kodeks pracy art. 162 przyznaje pracodawcy prawo do odwołania pracownika z urlopu wypoczynkowego. Przesłanką skorzystania z tego uprawnienia jest zaistnienie okoliczności nieprzewidzianych w chwili rozpoczynania urlopu, które wymagają obecności pracownika w pracy. Odwołanie może zatem nastąpić wyjątkowo, w sytuacji gdy obecność pracownika w pracy jest niezbędna dla prawidłowego funkcjonowania zakładu pracy (np. w razie awarii, choroby osoby zastępującej pracownika przebywającego na urlopie, kontroli w zakładzie pracy).
Przepisy nie regulują formy, w jakiej pracodawca powinien odwołać pracownika z urlopu wypoczynkowego. Zastosowanie w tym zakresie na podstawie odesłania z art. 300 k.p. ma art. 60 k.c. Przepis ten stanowi, iż z zastrzeżeniem wyjątków w ustawie przewidzianych, wola osoby dokonującej czynności prawnej może być wyrażona przez każde zachowanie się tej osoby, które ujawnia jej wolę w sposób dostateczny, w tym również przez ujawnienie tej woli w postaci elektronicznej. Tym samym odwołanie pracownika z urlopu może nastąpić w dowolnej formie, pod warunkiem iż pracownik ma możliwość zapoznania się z treścią oświadczenia pracodawcy, np. telefonicznie, SMS-em, listownie.
Odwołanie z urlopu wypoczynkowego stanowi polecenie pracodawcy, do którego pracownik ma obowiązek się zastosować. Niewykonanie tego polecenia skutkować może nałożeniem na pracownika kary porządkowej, a w skrajnym przypadku rozwiązaniem stosunku pracy na podstawie art. 52 § 1 pkt 1 k.p. z uwagi na ciężkie naruszenie obowiązków pracowniczych.
Pracodawca, który odwołał pracownika z urlopu wypoczynkowego, obowiązany jest pokryć koszty poniesione przez pracownika w bezpośrednim związku z odwołaniem z urlopu (art. 162 § 2 k.p.).
Okoliczności uzasadniającej odwołanie pracownika z urlopu wypoczynkowego nie stanowi natomiast zamiar pracodawcy wręczenia pracownikowi oświadczenia o wypowiedzeniu bądź rozwiązaniu umowy o pracę. Takie działanie pracodawcy należy uznać za nieważne z uwagi brak jego zgodności z zasadami współżycia społecznego. Jak wyjaśnił bowiem Sąd Najwyższy w uchwale z dnia 9 lutego 1967 r., sygn. akt III PZP 22/66, wypowiedzenie pracownikowi umowy o pracę w czasie, w którym po odwołaniu go z urlopu stawił się do pracy, jest nieważne, jako sprzeczne z zasadami współżycia społecznego.
