Skopiuj link
Warto zwrócić uwagę, że wartość kart podarunkowych nie powinna być taka sama dla wszystkich pracowników. Powinna być ona uzależniona od indywidualnej sytuacji socjalnej obdarowanego pracownika. Zgodnie bowiem z art. 8 ust. 1 ustawy z dnia 4 marca 1994r. o zakładowym funduszu świadczeń socjalnych przyznawanie ulgowych usług i świadczeń oraz wysokość dopłat z Funduszu uzależnia się od sytuacji życiowej, rodzinnej i materialnej osoby uprawnionej do korzystania z Funduszu. Nieprawidłowe jest zatem przekazywanie świadczeń o równej wartości wszystkim pracownikom.
„(…) karta przedpłacona stanowi świadczenie pieniężne. Jednocześnie, w odróżnieniu od bonu, talonu czy też innego znaku uprawniającego do wymiany na towary lub usługi, karta przedpłacona nie podlega wymianie (zwrotowi) w momencie otrzymania/zakupu towarów lub usług. Ponadto, posiadanie karty przedpłaconej nie obliguje do zakupu towarów lub usług za całą kwotę środków pieniężnych znajdujących się na karcie.” (interpretacja indywidualna Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu z dnia 8 października 2015 roku, sygn. ILPB1/4511-1-1019/15-2/PP).
Wobec powyższego należy uznać, że karty przedpłacone mają taki sam charakter jak gotówkowa wypłata ze środków Zakładowego Funduszu Świadczeń Socjalnych. Tym samym ich wartość podlega zwolnieniu od opodatkowania podatkiem dochodowym od osób fizycznych. Warunki skorzystania z ulgi w opłacaniu podatku są następujące (art. 21 ust. 1 pkt 67 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych):
- świadczenia muszą zostać w całości sfinansowane z Zakładowego Funduszu Świadczeń Socjalnych lub funduszy związków zawodowych oraz
- charakter przyznanych świadczeń musi być pieniężny lub rzeczowy (z wyjątkiem bonów, talonów i innych znaków uprawniających do ich wymiany na towary lub usługi) oraz
- wysokość świadczeń nie może przekraczać w roku podatkowym 1000 złotych.
Wszystkie powyższe muszą być spełnione łącznie. Ponadto warto zwrócić uwagę, że ze zwolnienia od opodatkowania podatek dochodowym od osób fizycznych mogą skorzystać wyłącznie pracownicy, w rozumieniu art. 12 ust. 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Zgodnie z tym przepisem za pracownika uważa się osobę pozostającą w stosunku służbowym, stosunku pracy, stosunku pracy nakładczej lub spółdzielczym stosunku pracy.
Jeżeli wartość świadczeń otrzymanych przez danego pracownika w danym roku podatkowym będzie przekraczać sumę korzystającą ze zwolnienia, a więc 1000 złotych, to od kwoty przewyższającej należy już pobierać zaliczkę na podatek dochodowy.